29 Markt en Masoso Sound Systems

15 maart 2015 - Sengerama, Tanzania

Bij de ingang van het ziekenhuisterrein gooide Erik ons uit de auto.  We mochten een rondje markt in Sengerema. Da’s weer andere koek. Op het onverharde terrein naast het ziekenhuis staat een doolhof aan kleine houten kraampjes. Het eerste stuk was vooral gevuld met groente en fruit. De dames achter de kramen probeerden ons het een en ander te verkopen, maar van sommige dingen wist ik niet eens wat het was.

Om de hoek was een stoffenzaak. Matthea stond al binnen. In een klein hokje zaten 3 dames. Rechts één achter een trapnaaimachine die tussen krantenpapier een synthetisch soort voetbalshirt aan het innemen was. Naast haar op de grond haar zoontje, die de stukjes krant glad streek en aangaf. Achterin een tafeltje met een tweede naaimachine met een dame die het woord deed. Links bij de deur zat een vrouw op een stoel het een en ander in Swahili te becommentariëren. Ik wilde al 3 jaar een rok en blouse laten maken, maar had nog niet eerder tijd gehad om het aan te laten meten. Nu wel. Dus zochten we gezamenlijk een mooie lap uit. Onder toeziend oog van de halve markt, die inmiddels bij de ingang naar de mzunguu’s stond te kijken, werd ik bemeten. Na enig aarzelen ging ook Nicole over stag. Donderdag is het klaar, dus dat kan net. Matthea vond geen stofje van haar gading, dus wandelden we verder over de markt. De specerijenkramen waren prachtig en het rook bijzonder. Ook de kraampjes met plastic spullen zijn een belevenis. Wat een zooi aan bekertjes, kopjes, tasjes, bezems, borstels, etc etc in allerlei felle kleuren. Nicole ging toch voor een tasje, uiteraard.

Aan de overkant aan de grote weg vond Matthea een mooie lap voor een pakje. Als een ervaren onderhandelaar dingde ze er nog 12% van af.

Twee kinderen stonden langs de weg pinda’s te verkopen. 100 shilling. Ik zei 50. Het meisje dacht dat ik wilde afdingen en schudde nee. Ik snapte de spraakverwarring en tilde een streng pinda-zakjes op en begon te tellen. Het jongetje naast haar ging steeds sneuer kijken. Ik realiseerde me dat ze niet bij elkaar hoorden maar zelfstandige handelsondernemingen waren. Dus stopte ik bij 25 en betaalde het meisje. Ze glom van oor tot oor. Inmiddels was ik zowat door mijn kleingeld heen. Ik had nog 1000 en Hjalmar nog 500 shilling. Ik denk niet dat ze terug hadden van 5000 shilling. Dus telde ik met het jongetje nog 15 zakjes. Ook geen slechte score denk ik. En ik kan thuiskomen mannen, genoeg pinda’s om het weekend door te komen!

Gewapend met actioncam wandelden we we het ziekenhuis terrein op. Dan kan het thuisfront straks als het ware meelopen. Nelia was op de veranda Nicole aan het leren om met de nieuw-gekochte tas op haar hoofd te lopen. Hjalmar wist de oplossing: gewoon heel hard met je hoofd een deuk in de bodem duwen! Nelia moest er hartelijk om lachten.

Erik maande ons nu tot snelheid. We gingen eten bij Masoso en hij had al bezorgd gebeld waar we bleven. Zr Marie-José kwam net uit de kerk (dat lekkere korte 16h misje) en gaf een verslag van de dienst van het weekend. Vrijdag was het behoorlijk druk geweest, de rest van het weekend gelukkig wat minder. “we moeten gaan, want we gaan eten bij Masoso” zei Erik tegen haaar, als teken dat we nu echt wilden vertrekken.  Zr Marie-José keek op haar horloge. “Nu al? Normaal eten ze hier pas rond acht uur. Op dit tijdstip is de kip nog geneens geslacht!” antwoordde ze. Briljante opmerking.

Toch gingen we op weg. Over onverharde wegen naar de buitenwijken van Sengerema. Erik reed er zo heen, alleen konden we niet bij het hek komen met onze grote auto door het smalle straatje. Masoso zag ons staan en wees hoe we wel moesten rijden. Het laatste stuk naar zijn huis ging stijl omhoog. Dat was niet goed voor de koppeling. Hij hield het net.

We werden hartelijk ontvangen door Masoso en hij leidde ons het huis binnen. De woonkamer was een grote, rechthoekige ruimte met langs de wand moderne donkere bankstellen met knalrose kussentjes en kleedjes. Het midden was leeg. Aan één kant stond het TV-en geluidsmeubel.  Het plafond was fraai gewit maar de muren waren kaal.

We werden voorgesteld aan z’n vrouw en werden alle op een plekje in de kring neergezet. Nadat we zijn woonkamer bewonderd hadden,  moesten de schoenen aan want we kregen een rondleiding. Masoso had aan z’n oude huis een veel groter nieuw huis gebouwd. In elke kamer stond geluidsapparatuur opgeslagen. Masoso is eigenlijk onderwijzer in landbouw en veeteelt, maar heeft ooit met een klein startkapitaaltje “Masoso’s Sound System” opgericht. Een bedrijf dat op feesten en partijen de muziek verzorgd. Hij is hier zo succesvol in dat hij en z’n gezin ervan kunnen leven.

Op de binnenplaats was een knus terras met een boom, en een heerlijk bankstel dat hier gewoon buiten kan blijven staan. Ook stonden er een paar grote boxen en een draaitafel. Eén van de zoons stond er al achter. De mannen bekeken met interesse al die apperatuur.

Mevrouw Masoso zorgde voor  het drinken, maar voor dat we en slok konden nemen moest er eerst gedankt worden. Aan Erik de eer om voor te gaan in gebed (gelukkig!)

Er werd op meerdere plekken door meerdere vrouwen gekookt – buiten op een open vuurtje en in de keuken op een soort stoofpotjes. De halve straat hielp mee om ons van eten te voorzien. Natuurlijk eerst handen wassen bij een ronde jerrycan in de eetkamer en daarna opscheppen. We mochten het met bord op schoot in de woonkamer opeten. Deze keer geen MTV-special van Celine Dion, maar wèl “my heart will go on” instrumentaal op de achtergrond bij de trouwvideo van de oudste zoon van Masoso. Ook leuk.

Ik had nauwelijks m’n bord leeg toen Masoso me maande me te voegen bij de jeugd buiten. Het Masoso Sound System was in werking. Er werd vaardig ge-DJ-ed door de ene zoon, terwijl de 2e een intensieve dansavond had met Matthea en de 3e alles vastlegde op camera. Maar ook wij knipten erop los. Hjalmar en ik keken elkaar wat bevreemd aan toen Rhianna met “chains and whips I like it” door de boxen schalde. Zo’n grove tekst past hier eigenlijk niet.

Buiten het hek was er een samenloop van de buurt en er werd uitbundig meegedanst. Ook de kleindochter van Masoso hobbelde er gezellig tussendoor. Maar rond een uur of 9 ging de stekker er uit. Hij had al wat sms-jes uit de buurt gehad over geluidsoverlast. In een ommezien hadden zijn zoons de hele installatie afgebroken. We genoten na op de zelf-getimmerde houten stoelen met schuimplastic kussens in zakken waarin Twiga-cement had gezeten. Leuke tip voor eigen huis & tuin.

Na een klein uurtje werd de zitting opgeheven en gingen we met de auto naar huis. Het wegrijden van de parkeerplek op helling met diepe putten rondom en een gammele “clutch”  was nog wel een dingetje, maar het lukte zonder kleerscheuren.

Snel naar huis en op tijd naar bed, morgen weer een vol programma. 

2 Reacties

  1. Patty Lemson:
    18 maart 2015
    Benieuwd naar je blouse en rok!
  2. Trees Snijder:
    19 maart 2015
    Ik ook, volgende week foto mee he susan