Nog maar een paar dagen …

Zondag na terugkomst uit Mwanza gaan Erik en ik meteen langs Brighton, het jongetje met de tyfus. Vrijdag waren zijn antibiotica aangepast omdat hij nog steeds niet vooruit ging. Hij lag er nog erg ziek bij, bewoog niet maar had wel zijn ogen open. Zijn buik was bol en er lekte vocht boven uit de wond. 

Waarschijnlijk was het peesblad dat gehecht was om de buik dicht te houden verteerd door de ontsteking. 

Maar hij had ook een zakje bloed nodig. Morgen als 1e op tafel. Voor de 3e keer maar attamottamotta zeggen ze in de Achterhoek (als het moet dan moet het). We liepen op verzoek van zr Mj ook bij een meisje van 17 langs met een grote bult op haar bekkenrand. Daar was eerder 2x een vetbult weg gehaald en nu zat er weer een vochtzak. Hmm, niet het standaard verhaal. Morgen vochtzak weghalen en kijken wat er achter zit. En natuurlijk “thuis” in het containerhaven bijgekletst over alle belevenissen. Rian kwam de planning van de week doornemen met haar 2 honden in haar kielzog. Ook die hadden haar hier gemist. 

‘s Avonds moest er nog een mail naar air Tanzania om de vlucht naar Dar es Salaam te wijzigen, zodat ze er maandag meteen mee aan de slag kunnen. Het is alweer aftellen. 

Maandag morgen gingen Erik & Jiska poli doen. Er kwam een bus met kinderen via Kamanga Clinic bij de pont. Ze hadden allerlei kinderen met standaafwijkingen van de benen gescreend en verzameld voor eventuele operatie. Zo wordt naast st Clare en Sengerema al een 3e ziekenhuis uit het Lake District bediend met specialistische zorg. 
In de loop van de dag kreeg Jiska steeds meer jeuk. Ze had wat muggenbultjes en dacht dat het daar van was. Maar toen ook Constantia, de vaste poli-assistente, begon te krabben, bleek er toch meer aan de hand. De ruimte was vergeven met kleine witte beestjes. Een soort kippenvlooien van een paar uilen die boven de poli leven. Dus moest de verdelger komen om het kantoor te reinigen. Dat is gif spuiten en de schoonmaak komt poetsen. 
En eerst naar huis om te douchen en alles schoon te maken. 

Mijn dag begon met het spoelen van de buik van Brighton. Het hele peesblad in het midden was weg. Goed spoelen en opnieuw sluiten maar dat kostte moeite. Het is nog steeds onzeker of hij het gaat halen. Mungu akipende - als God het wil.

De zwelling op de heup van het jonge meisje zag er niet uit als een vriendelijk lipoom helaas. Na verwijderen haalde ik er zelf 2 stukken uit om op te sturen voor onderzoek. In Nederland sturen we alles op en zoekt de patholoog de beste stukken uit om te onderzoeken. De rest ging deze keer weg gelukkig.

Vorige week vroeg ik waar het preparaat van de zwelling onder de kin van een patiënt was gebleven. Die hadden ze apart gelegd om te kijken of ik wat wilde opsturen. Ik vond het een vrij onverdachte zwelling dus Jiska had met de familie overlegd wat ze wilden. Families die het kunnen moeten betalen voor alle onderzoeken die we doen, dus daar moeten we goed mee omgaan. Ze wilden geen aanvullend onderzoek. Maar ze wilde wel het preparaat, dat intussen krioelde met mieren, meenemen naar huis! Toen ik dat hoorde werd ik er naar van. Wat een bizarre gewoontes toch hier.

Via Brighton op de IC naar het huis om te bellen om de tickets naar Dar es Salaam om te zetten. Dat bleek een middagvullend programma. Uiteindelijk kreeg ik via Johnny van Rians Bay een ander nummer en had ik contact. Bleek het via de andere maatschappij te moeten. Qatar air nam meteen op en ging voor ons aan de slag. Morgen (dinsdag) weten we meer.

Alja zat de hele dag tussen de dozen. Dat is ze ondertussen wel gewend. Maar in het kantoor van Steven was het vooral stof happen. Daar was de afgelopen jaren weinig gebeurd. De verbandwissel setjes van de voorganger van Rian stonden er nog. 4 jaar dus. De moed zakte Alja in de schoenen. Ik gaf haar de tip van de opruimcoach: geen einddoel maar een einddoel: uurtje ruimen en dan wat anders doen. Dus verdeelde ze haar tijd tussen de kasten uitzoeken bij Erik zijn Operatiekamer en Stevens kantoor. Wat een klus! Stoflongen! 

Na het eten een rondje gebeld met de mannen. Het is toch best lang weg en door de slechte WiFi is er weinig mogelijkheid om overdag contact te houden via de app.