Op reis
21 september 2022 - Schiphol, Nederland
Nadat de jongens zowaar wakker waren om me een knuffel te geven voor vertrek en na nog rondje met Tembo begon de reis. Edwin bracht me naar Didam waar Jan en zijn vrouw Nikki ons met een camper-busje kwam ophalen. De theedoek hing al klaar bij het aanrecht voor de vaatchirurg. Bij station Arnhem moesten we een ererondje omdat de vuilniswagen de weg naar het station blokkeerde. Maar we hadden ruim de tijd. Nikki maakte een mooi statieportret van het reisgezelschap met alle bagage bij de ingang. Daarna begon het gezeul met de koffers. Eerste hindernis was de draaideur. Grote hilariteit en 3x stilstaan maar we waren binnen. Op de roltrap naar het perron kantelde mijn koffer. Ik kon hem nog net houden, anders was het een soort domino-day geworden. NS liep keurig op tijd en we nestelden ons met alle koffers in het zitje voor de fietsers. De conducteur vroeg zich af of we gingen emigreren.. die hadden we eerder gehoord !
Op Schiphol liep alles heel vlot. In een dik uur waren we vanaf station Schiphol ingecheckt en door de douane. We hadden ons voor niks druk gemaakt. Tijd om te shoppen! Eerst moesten we bij de bank dollars halen voor Jiska en Erik om de papieren voor artsen steeds te kunnen betalen. De dame die ons hielp was erg geïnteresseerd en knoopte een gezellig gesprek aan. Of we nog behoefte hadden aan een forensisch geneeskunde, ze had nog een zoon in de aanbieding.
In het vliegtuig moesten mondkapjes op. Wel afzetten als je de zuurstofmaskers moet opzetten, werd nog even apart omgeroepen.
En de hoody was inderdaad geen overbodige luxe. Jan had zelfs een muts op. Alsof we naar Siberië gingen ipv naar Tanzania!
Overstappen op het Vliegveld in Qatar was een belevenis. We moesten ruim 2 km lopen van de gate van aankomst naar gate van vertrek. Er ging zelfs een monorail. Maar Alja en Jan wilden de stappen van de dag halen (die net was begonnen) dus ging er stevig de pas. Ik vond het wel best en slenterde naast hen op de loopband.
Ook de 2e vlucht verliep zonder problemen en met zicht op de Kilimanjaro landden we op Kilimanjaro AirPort.
Met gekruiste vingers en samengetrokken billen gingen we door de douane maar onze koffers gleden soepel door de controle. Alleen het plastic tasje van het vliegveld waar mijn aankopen in zaten mocht het land niet in. Jan had nog een stoffen tas bij de hand en toen was ook dat probleem opgelost.
Enthousiast hobbelden we met onze koffers naar de vertrekhal van precision air om in te checken. Koffers weer door de controle. Deze keer zelfs allemaal schoenen uit en laptops uit de tassen. Daarna door naar de incheckbalie. “Naar Mwanza…?” Er werd wat schichtig naar elkaar gekeken. De dame aan het einde van de balie was de klos om het slecht nieuws te brengen. De vlucht was gecanceld. Of we geen mail hadden gehad. Niet dus. Morgen is de volgende vlucht. Pff.. die viel wel even tegen.
Maar na wat aandringen blijkt er een vlucht van een andere maatschappij te gaan. Vanavond om 17.15h. Dus dan komen we tegen 19h aan in Mwanza. Wel zo handig want morgen staan er patiënten op de poli en vanaf halverwege de dag voor operaties gepland.
We hangen in de vertrekhal tot onze bagage wordt opgehaald en dan krijgen we een lunch. Dat is dan wel weer netjes.
Fijne laatste vlucht samen 😘
Een prachtig initiatief👍
Gr Maria Schenning
Groetjes Ini