Op safari in de Ngorongoro vallei (Bert)

16 oktober 2012 - Ngorongoro, Tanzania

Hier komt mijn verhaal over 2 identiteitscrisissen en zebraspelletjes

Nou we reden tussen de zebra’s en rara wat liep daar ………………… : een buffel.

Dus ik zei meteen :”hee die denkt dat die een zebra is.“ Waarop mama antwoordde: ”die heeft een identiteitscrisis”. Daarna gingen de zebra’s ­een spelletje doen. Ze speelden: irriteer de jeep. Zo gezegd zo gedaan. De eerste ging ervoor liggen rollen in het zand. Toen die weg was, leek het alsof de volgende zei :”nu ben ik aan de beurt” en die ging door het zand rollen. Toen de zebra’s wegwaren, reden we een eindje door en toen stonden er wéér zebra’s op de weg en moesten we weer wachten. Toen konden we eindelijk vertrekken naar het volgende gebied. Bij no g een ander deel van de rit zagen we weer een kudde zebra’s. En wat liep daar nou weer tussen….: een struisvogel. Dus toen was het weer hetzelfde verhaal. Ik zei: “dan heeft die dus ook een identiteitscrisis!”.

 

Het aapje die de lunch pikte

Rond lunchtijd gingen we nar de picknickplaats waar je kon eten en plassen. Toen we gingen eten zagen we een klein aapje met een baby. Dus we gingen eten in de Jeep, en toen kwam het aapje dichterbij. Capama wilde hem wegjagen. Hij liet de deur open. De aap ging onder de auto door en pikte een cakeje uit de auto en rende ermee weg. Toen moest Tom zijn cakeje aan Capama afgeven, want die was zijn cakeje kwijt.

 

Over de olifanten

Nou, we reden lekker door de Ngorongoro vallei en toen zagen we niet zover bij ons vandaan een kudde olifanten lopen. Er zaten volgens mij 2 baby’s bij ,en de rest van de 7  olifanten waren gewone grote. Na lunchtijd reden  we weg. Toen we op een splitsing kwamen waar we rechtsaf wilden zagen we ineens een olifant langs de weg staan die aan het eten was. Hij stond helemaal aan de boom te schudden om eten te pakken te krijgen.

Toen we bijna met het eten klaar waren kwam er een japanse man langs en die gaf ons een origami vogeltje die echt kon bewegen als je aan zijn staart trok. Toen vroegen we ons af wat dankjewel was in het Japans. Papa dacht "aregatto". Maar wist het niet zeker. Dus we durfden het niet te zeggen. 

1 Reactie

  1. Grote zus:
    19 oktober 2012
    Wij vinden het een erg mooi verhaal Bert een dikke kus van oma Gre en Mieke