Wereld van verschil

Woensdagavond, na een drukke dag met 2 spoedoperatie 's, zitten we in de auto op de hobbelige weg richting de veerpont naar Mwanza. Erik heeft zo'n zijn best gedaan om de pont te halen,  maar helaas, aangekomen was deze net vertrokken en moesten we wachten. Dat leverde nog leuk plaatjes op.

Ondertussen was het donker geworden toen de veerpont er was en konden we aan de overtocht beginnen.  Overal lichtjes op het water, daar zijn ze aan het vissen verteld Jiska.

Aangekomen in Mwanza,  ff spullen wegbrengen en eten. Het was ondertussen al half 9 en hadden zin in een hapje. 

Donderdagmorgen worden we om half 8 opgehaald om naar SC hospitaal te gaan. Ook in Mwanza kennen ze file en rijdt iedereen als idioten.  Ik heb mijn ogen uitgekeken.  De bus is overladen, overal is het al druk en we komen langs de locale intratuin met een prachtige krokodil.
Oke daar komt het bord om af te slaan naar het ziekenhuis en dan komt de uitdaging.  We reden op de verharde weg en nu onverhard. Ik denk dat mijn nieren ondertussen flink aan de wandel zijn door al die kuilen.

Veilig aangekomen in het SC hospitaal lopen we gelijk naar de kamer, spullen wegbrengen en witte jas aan. Op naar de overdracht.  Daar zit het hele personeel van het ziekenhuis en wij als team worden welkom geheten. Daarna is het de beurt aan Susan, ze geeft onderwijs over wondzorg.  Er is iets meer luxe dan in Sengerema.  Hier hebben ze beschikking over een beamer. Tijdens het praatje viel ff de stroom uit, maar ach dat kennen we ondertussen.
Na wat goede vragen, kregen we als team een speciaal welkoms applaus.
Nu was het tijd om visite te lopen.  Ook hier liep bijna iedereen mee, dat was mijn gevoel. We gingen langs alle afdelingen.  Patiënten hebben hier veel meer privacy en er wordt ook echt gesproken over oplossingen of behandelingen. Het viel.me gelijk op dat de bedden er beter uitzien een er is beddengoed en ze hebben zelfs medicijnkarren. Echt wel een verschil met Sengerema.

Na de visite hup naar de operatiekamer voor de rondleiding.  Dit mag in gewone kleren, maar wel ff andere klompen aan,  oh oke en dat doen we braaf. Er zijn 2 operatiekamers die uitgerust zijn met een oude drager anesthesie toestel. Jan is gelijk helemaal happy. De operatie lamp hangt hier aan het plafond. Eigenlijk vonden we de operatiekamers luxe uitgerust ten opzichte van Sengerema.  SC hospitaal is natuurlijk nieuwer dan Sengerema en er zit heel veel Duitse invloed in. Jan weer blij.

Uiteindelijk gaan we ons omkleden en de spullen verzamelen voor de 2 operatie's die gepland staan. We beginnen eerst met een jonge man die een dubbelloops stoma heeft. Dit gaan we opheffen. Het is even wennen hoe ze hier de spullen inpakken.  Ze hebben geen instrumentennetten. Alles zit los bijelkaar in doeken gewikkeld. Ff wennen en on overzichtelijk. Maar we komen er met zijn allen uit. Samen met Jozef hebben we Hassan en Susan bijgestaan. Na de operatie de gebruikte instrumenten in een bak doen en schoonmaken.  Dit betekend spullen in het Luik zetten en dan via de inpakruimte en sterilisatie afdeling naar buiten,eerst klompen wisselen, en dan naar de vuiler kant. Ik heb mijn ogen uitgekeken.  Ik werd geroepen, want ik moest met Susan gaan thee drinken en ontbijten.  Oh oke. Omkleden en naar buiten. We hadden geen idee waar we heen gingen. In iedergeval naar het personeelsrestaurant buiten het ziekenhuis.  Daar was Roos en zij verzorgde ons uitstekend.  Ze vroeg zelfs wanneer we wilde lunchen.

Weer terugkomen op het operatiecomplex. Was onze volgende patiënt erook. In een doek gewikkeld liep hij de ok binnen en werden we gegroet. Na de TOP procedure werden we als team aan de patiënt voorgesteld en hij wilde nog even voor de operatie met ons op de foto. Oke prima.

De operatie duurde iets langer dan we hadden verwacht. Er zaten wat verklevingen en we moesten af en toe onze omloop wakker maken om hechtingen te krijgen. 

Ondertussen was het half vijf en gingen we lunchen. 
Na de late lunch was het spullen inpakken en terug naar Ryans Bay. Daar hebben Susan. Jan en ik.gelijk onze safari geboekt voor het weekend.  Jan ging als bodyguard mee.
Snel ff opfrissen en beginnen aans onze wandelklimtocht naar het huis van Erik en Jiska in Mwanza.  Susan en Erik hadden nog een refereer avond en we zouden er samen eten.
Elke avond proberen we optijd te gaan slapen maar met alle indrukken lukt dat niet.

Vrijdagochtend opweg naar SC hospitaal  moesten we onderweg ff stoppen voor een fotomoment. Susan had donderdag op de terugweg een sauna gezien,  hilarisch.
Weer veilig aangekomen in het ziekenhuis ben ik spullen gaan uitzoeken voor de standscorrectie van een jong meisje. Ook hier kom je erachter dat er vele materialen achter slot en grendel liggen, maar weinig gebruikt worden. Ik heb mijn ogen uitgekeken aan spullen die het Ziekenhuis heeft. Verbandmiddelen en gips is een groter probleem en een groot te kort.

Vandaag stond er ook nog een schildklier gepland en niet zo'n kleintje ook. We stonden met 4 personen steriel. Ik heb de instrumenterende wat techniek geleerd betreffende kleine deppertjes maken van gaasjes.  In Tanzania knippen we gewoon de gazen in stukken  en ze worden niet geteld. In Nederland niet voor te stellen,  dus we zijn begonnen ook hier uitleg over te geven. De operatie was wat complexer door de grote van de schildklier. Als je een zuigslang nodig hebt. Dan krijg je een doekje en daar leg je de onsteriele zuigslang in en de omloop heeft er al een soort zuigslang steriel opgezet.  Best een goed idee. Bij deze operatie kon de instrumenterende de naaldjes van de problemen 5-0 niet goed zien. Hij had wat zichtproblemen. Dus heb ik hem daarbij geholpen. Ook nu moest de omloop af en toe wakker geschud worden. Maar ze was minder diep in slaap dan gisteren.
Na wat zweten is uiteindelijk ook deze operatie goed gelukt. Ondertussen was het half 3 en op.naar Roos voor de lunch. Bij terugkomst was Erik al begonnen met zijn operatie. Beide operatie,'s waren de eerste in dit ziekenhuis en dat merkte je, want iedereen kwam ff kijken.

We hebben het kindje goed kunnen helpen.
Na de opheb ik het meisje naar de uitslaapkamer gedragen. Die hebben ze dus niet. Patiënten gaan via een soort patiënten sluis naar de afdeling.  Er komen geen bedden op de OK.
Ook is me opgevallen dat ze in het SC hospitaal gelijk alles schoonmaken voor de volgende operatie.
Jan en ik praten nog  wat met het personeel en krijgen nog een rondleiding.

Ondertussen worden er nog wat foto's gemaakt en is het tijd om terug te gaan naar Ryans Bay.  Ik neem afscheid  van iedereen en beloof terug te komen. Ze zijn erg leergierig en ook benieuwd hoe wij werken in Nederland. Tevens hoe lang de opleiding is tot scrub nurse.
Calvin krijgt van ons een lift terug naar de stad.  Onderweg krijg ik wat les in swahili van hem en leren wij hem dank je wel.

Erik en Jiska zetten ons af in Mwanza. We moeten onze terugvlucht nog regelen,  want 15 minuten overstaptijd in Dar el Salaam is een beetje weinig.  Helaas was het kantoor al gesloten en zijn we te voet naar Ryans Bay gelopen en ondertussen wat souvenirs kunnen scoren. Susan werd gelijk herkent  door een van de verkopers.  We maken een praatje en beloven terug te komen.

Het is tijd voor ontspanning na 9 dagen aaneengesloten gewerkt te hebben. Zondag gaan we weer terug naar Sengerema.

Groetjes Alja