2020-01 De voorbereidingen 

Het zeikregent en ik rijd door het Achterhoekse land naar de poli in Winterswijk. Maar met een brede glimlach op mijn gezicht want achterin ligt mijn nu nog lege koffer. Vanavond gaan we de spullen inpakken die mee moeten naar Tanzania en vrijdagavond stappen we op het vliegtuig. Tenminste, als de Corona-pandemie geen roet in het eten gooit. 

De koffers worden zoals elk jaar gevuld met verbandmaterialen, hechtmaterialen en steriele handschoenen. Alleen geen operatie-maskers, want die zijn zelfs voor ons op de bon. Het is al zo erg dat we bij poliklinische verrichtingen er geen meer hoeven te dragen. Gelukkig heeft Gillians moeder hard gewerkt er een hele serie van stof gemaakt. 

Bovenop de medische spullen gaat m’n ondergoed, in de hoop dat de douane-beambte schrikt en me zonder problemen doorlaat. De laatste keer eindigde Gillian bijna op het politiebureau i.v.m. een doosje verlopen hechtingen…

Omdat in Tanzania tegenwoordig de plastic zakjes in de ban zijn heb ik leuke zawadi’s bedacht, cadeautjes voor de vrienden die ik na 1,5 jaar weer terug ga zien: opvouwbare stoffen boodschappentasjes met een kleurige tulpenprint. Wat zeker niet mag ontbreken zijn rietjes. Die mogen nog wel in Tanzania en ik had nog een pak liggen. Een slokje water of frisdrank is een hemels genot als je een lange operatie staat te doen in een hete operatiekamer waar de airco niet werkt.

Verder gaat er hang- en sluitwerk mee voor het nieuwe huis dat we met stichting Simba op het ziekenhuis terrein aan het bouwen zijn van twee zeecontainers. Er verblijven steeds vaker medische teams, lokale en Nederlandse co-assistenten en dokters uit het academisch ziekenhuis van Mwanza die onderwijs komen geven, waardoor het steeds lastiger wordt om het team ergens twee weken onder te brengen. Daarnaast is er behoefte aan een lokale opslag zodat we niet alles heen en weer hoeven blijven sjouwen. Tot nu toe bestond die opslag uit twee grote kisten die ergens onder het bureau van Paulo Kubwa, de klusjesman, stonden. Paolo zorgde ervoor dat de kisten in ons tijdelijke verblijf  stonden als we aankwamen en haalde ze weer op als we weg gingen. Maar inmiddels groeit de voorraad. Naast OK pakken, klompen, platen en schroeven bevat de kist ook een kaasschaaf een kurkentrekker en een broodrooster. Belangrijke items als je in Tanzania verblijft.

Er wordt door veel mensen met ons meegeleefd. Zo vroeg vandaag een echtpaar op de poli naar de voorbereidingen. Ze lezen alles mee op de Facebook pagina van Simba. En ik mocht weer een mooie donatie in ontvangst nemen van de dames die jaarlijks de bazar van de Protestantse Gemeente in de Dorpskerk in Nieuwenhoorn organiseren en ook de oude schoolvriendin van mijn moeder, tante Dith, heeft aan ons gedacht. Met deze steun kunnen we o.a. pijnstillers, antibiotica, hecht- en verbandmiddelen aanschaffen en ter plekke kijken wat er nog nodig is om de patiënten daar goed te kunnen helpen. 

Het team Sengerema 2020-1 bestaat naast mezelf en de vaste Chef-du-Mission Erik Staal (traumachirurg) en zijn lieftallige assistente en echtgenote Jiska Staal (verpleegkundige) uit Malouk Lap (tropenarts in opleiding – AIGT i.o.) en Diana Seegers (operatie-assistent).

In de loop van de reis haken nog wat Staaltjes & Co aan voor nostalgische redenen maar die gaan hun eigen gang.