01/11 Wat een gat in een kies kan aanrichten...(Suus)

De tijd vliegt, al bijna de laatste dag.
Er staan nog een halscyste en een schildklier op. Maar we starten met gazen halen en een snelle visite langs onze patiënten. Alle kinderen met beencorrecties worden door Maarten ontslagen. Onze jongen met krokodillenbeet heeft een vieze wond. Die komt er ook nog bij. De rest ligt er goed bij.
Het is bewolkt met buien en onweer. Dus valt de stroom weer regelmatig uit. Het elektrische mes stopt dan ook, en moet als de stroom aan is weer op nieuw worden aangezet. Gisteren viel de stroom bijna 10 minuten uit. Dus heb ik nu de hoofdlamp van de jongens meegenomen. Bij de 2e x duurt het weer wat lang, dus gaat mijn lampje aan. Het is alleen wat diffuus licht. Dus het helpt wel iets, maar ik ben blij als de generator het weer overeneemt . De jongen met de krokodillenbeet blijkt een infectie van de pin te hebben. Bovendien is het vernieuwde gips te kort. Het eindigde zo’n beetje bij de breuk. Dus is de pin inmiddels onvoldoende stabiel. We besluiten morgen een externe fixatie te doen. Vandaag kan niet, want de spullen zijn nog niet steriel.
Ann steekt haar hoofd om de OK. Ze heeft zowaar een vaatpatiënt voor me. “especially for you” zegt ze. Bij een patiënt met een verwaarloosde wond op de voorvoet is een slagader beschadigd en gaan opzwellen. Het is nu een pulserende bol van 2,5 cm middenop de voetrug. “Mama Safi” (moeder schoon, de wondzuster) durft het niet meer te verzorgen. Er valt niets anders te doen dan de slagader te onderbinden. Weer een probleem opgelost.
Ed komt binnenvallen. Ondertussen rijdt Michiel voor de zoveelste keer de OK deur eruit. Ed en Maarten repareren hem weer. Handig, schuifdeuren op de OK…
De laatste casus is indrukwekkend. Een dame heeft 2 weken geleden een kaakabces laten ontlasten. Onvoldoende. Ze heeft nu een vleesetende bacterie die via haar hals de borstkas is ingewandeld. Er liepen zelfs een paar maden in de wond. Vreselijk. En dat allemaal van een verwaarloosd gat in een kies. Toen ze in slaap was, hebben we getracht alles zoveel mogelijk schoon te maken. Maar de ontsteking had zich langs de luchtpijp al een weg naar de borstkas gevonden. Dat is niet te behandelen, ook bij ons niet. “leg haar maar op de IC, daar zorgen ze goed voor haar” zei zuster Marie José. In Nederland zou zo iemand juist nìet naar de IC gaan. Ze zou met pijnstilling naar een kamertje alleen op een afdeling gaan om daar rustig te overlijden. Maarja, da’s een beetje moeilijk op die grote zalen hier. Bovendien kunnen ze op de IC beter pijnstilling geven.
Opnieuw verlaten we somber te tent. Thuis word ik warm onthaald door de jongens. Ze zitten vol verhalen. Tom speelt poppenkast achter de bank met Snuffie en Lim (de knuffels). Ik kijk toe en hij geniet. Ik ook.
Karlijn blijft 2 nachten bij ons wonen en wordt moeiteloos opgenomen in het grote gezin. Bij het opruimen van de voorraadkamer hebben Anja en Erik glazen spuiten gevonden. Die worden zelfs hier al jaren niet meer gebruikt. We krijgen ze mee als aandenken.
We gaan allemaal een beetje op tijd naar bed. Morgen is het de laatste dag alweer….