23. Grote Visite op de IC

Vanmorgen heb ik de klokken niet gehoord. Ik was blijkbaar toch wel moe. M’n hoofd zeurt een beetje. Combinatie van vocht- en koffie gebrek denk ik. Hier zijn geen doktersassistentes die elke keer roepen “daar staat je koffie hoor, neem even wat want anders wordt  ‘ie koud”. Bij het ontbijt neem ik een flesje water en een grote bak koffie. Nelia had zich goed uitgesloofd met de toast, dus nam ik 2 boterhammen terwijl ik eigenlijk maar trek had in één. Spullen bij elkaar rapen - vooral veel water! – en naar het ziekenhuis. Bert ging met Jantine naar de kraamafdeling. Wij liepen richting OK. Onderweg kom je dan langs de IC dus gingen we meteen bij onze mzee (oude man) van gisteren kijken. Hij was de nacht redelijk door gekomen. Nog steeds had hij medicijnen om z’n bloeddruk op peil te houden, maar hij was wakker en reageerde op aanspreken. Zijn zuurstofgehalte was goed met wat extra zuurstof. Zr MJ was bezig met de grote visite. Een hele kudde artsen en studenten liep rond op de IC. We werden zonder overleg meegezogen. Eerst gaf Paco uitleg over de verschillende fases van shock. De volgende patiënt was die met de naadlekkage, dus mocht ik uitleggen wat ik gevonden had. Bij beide patiënten was zr Marie José flink ontstemd omdat ze maar één van de 3 soorten voorgeschreven antibiotica hadden gekregen. “Niet wachten tot er betaald is, deze mensen móeten de voorgeschreven antibiotica krijgen anders gaan ze dood!” zei ze met nadruk tegen de zuster, maar zonder echte stemverheffing. Dat had ik eerder gehoord, vorige keer. Ze roept dit waarschijnlijk al 15 jaar. Knap dat ze dat zo rustig blijft. Ik denk dat ik af en toe flink uit m’n slof zou schieten.

Er lag ook een mevrouw met een gebroken nek. Ze mocht wat mobiliseren. Paco en ik bekeken de (zeer matige kwaliteit) foto’s en keken elkaar aan. Een lelijke breuk van haar 3e en 4e halswervel, niet bepaald stabiel. Die zou ik niet op de been zetten. Maar de orthopeed uit Bugando, het universiteitsziekenhuis, had het huidige beleid bepaald, en liep nu bij de ronde mee. En in deze cultuur is “SCHERP” (het ‘nieuwe’ opleiden, met veel ruimte voor discussie zoals het nu in Nederland wordt toegepast) nog niet doorgedrongen. Straks nog maar even met zr Marie José overleggen.

Op bed 4 en 5 liggen twee patiënten met zuurstof via dezelfde machine. “They are sharing 4 liters, so they each have 2 liters of oxygen.” zei zr Marie José. Briljant!