03 Documenten op reis en de Tulbandaktie

Zes maart komt snel naderbij. De voorbereidingen zijn in volle gang. Onze vliegtickets zijn geboekt en de malariapillen zijn in huis. Begin januari hebben Matthea en ik onze papieren voor een werkvisum als spoedzending verzonden naar Sengerema. Spoedzending naar Tanzania, u voelt de bui al hangen... 

Ruim 2 weken geleden stapte ik met een enveloppe vol documenten de Primera binnen. "Ik wil dit graag met spoed naar Tanzania verzenden", zei ik.  - "Ik weet niet of dat kan" antwoordde de dame achter de bali. - "Nou, volgens de website wel, duurt 2-5 dagen en kost € 80,95.", was mijn antwoord. De klapper van de UPS werd erbij gehaald. En inderdaad, het kon, en voor die prijs. Maar niet met een postbus als ontvangstadres. Er moest een straatnaam op. Ik had geen idee aan welke straat het ziekenhuis lag. 

Even Erik bellen - geen gehoor. Dan z'n vrouw Jiska maar. Ook geen gehoor. Handig, al die mobiele nummers. Dan maar googlen (ook op m'n mobieltje) naar Sengerema Hospital. En inderdaad - google is your best friend - een straatnaam! 

Nu even het bijbehorende formuliertje invullen. Moest er ook nog een telefoonnummer van de ontvanger op! Van zr Marie José heb ik het nummer niet. Gelukkig zit Niek inmiddels in Sengerema, en zíjn nummer heb ik wel. Dus werd Nieks nummer toegevoegd, en kreeg Niek een appje ter kennisgeving (geen probleem, gelukkig!). 

Ik mocht de enveloppe dichtplakken van de jonge dame achter de balie. Net toen ik de plakrand stevig had ingelikt en dichtgedrukt, zei de oudere dame achter de balie dat de enveloppe open moest blijven. De bode moest de inhoud kunnen controleren. Dat leek me bijzonder. Straks valt er wat uit! Maar de dame hield vol. Twijfelend maakte ik de enveloppe weer open en gaf hem af. De jonge dame achter de balie zocht intussen koortsachtig naar de blauwe plastic tas waar de enveloppe in moest. Blijkbaar was dit niet een heel vaak voorkomende transactie. Maar uiteindelijk was alles ingevuld en opgeborgen op de juiste plek. En over 5 dagen zou alles in Sengerema zijn...

Afgelopen zaterdag (14 dagen na verzenden) ontving ik echter het verontrustende bericht van zr Marie José dat er nog niets aangekomen was. Dan maar via de mail en hopen dat ze dat accepteren. Ik dook achter mijn bureau om de kopieën in te scannen. Helaas... mijn scanner/printer, die we wegens dure inkt alleen nog als scanner gebruiken, blijkt niet te werken als de printerinkt op is... Dus naar het Slingeland om alles in te scannen en te verzenden. Gelukkig kwam vanmorgen het bericht dat de documenten alsnog waren aangekomen. Fijn, zo'n "spoedzending". Dat geld hadden we beter kunnen gebruiken. 

Niek schreef hoe schokkend slecht het er momenteel aan toe is in Sengerema. De overheid en de verzekeringen hebben al maanden niets over gemaakt en steeds meer Westerse charitatieve instellingen die voorheen het ziekenhuis steunden, haken af wegens bezuinigingen. Er is te kort aan ongeveer alles.  
Daarom zijn we erg blij dat er allerlei initiatieven zijn om geld in te zamelen voor Sengerema. Dit is er weer zo één. 

Met kerst had Lea, operatie-assistente in het Slingeland Ziekenhuis een mooi plan. Ze maakt al jaren taarten voor Jan en Alleman voor verjaardagen van kinderen enzo. En rond de kerst is ze druk met het bakken van tulbanden. 
Dit jaar besloot ze om ze te gaan verkopen om geld in te zamelen voor Sengerema. 
In 14 dagen heeft ze 80 pakjes roomboter, 190 eieren, 15 kilo suiker, 15 kilo rozijnen, 21 kilo zelfrijzend bakmeel en 5 liter melk verwerkt tot 99 tulbanden - 23 grote en 76 kleine. Ze had een hele productielijn opgebouwd. Zakjes met vooraf afgewogen suiker, meel, rozijnen etc; 4 tulbanden tegelijk en dan de oven weer laten afkoelen, anders zakken alle rozijnen naar beneden. Je moet het maar weten. 

Vervolgens werden de tulbanden feestelijk verpakt in folie met gelukspoppetjes aan de strikjes. Een waar monnikenwerk. 

Met deze actie heeft Lea €400,- opgehaald voor het Sengerema Hospital.
Lea, heel erg bedankt voor je inspanning, èn voor de heerlijke tulbanden!