11 Nog meer geld en spullen!

Sneeuwbaleffect of een lopend vuurtje. Noem hoe u het wilt, maar het is allemaal van toepassing op het project Sengerema.

Eind vorige week stonden op het secretariaat chirurgie voor de kast met postvakken 2 grote plastic tassen vol met verdovingsvloeistof en verbandmiddelen. Afgegeven op de poli voor Tanzania. In m’n mailbox een mailtje van de afdeling fysiotherapie. Of we wat konden met beenbeugels. En van apotheek Oude Ijssel, die 2 verdiepingen onder mijn werkkamer zit. Ze hadden wat spullen staan die ik kon komen halen.

Toen ik me aan de balie meldde voor de spullen, mocht ik mee naar het kantoor achterin de apotheek. Grappig, want ik had welliswaar nu mijn witte jas aan, maar normaal kom ik er alleen aan de balie als klant. Ze hadden bakken met verbandmaterialen, eenmalige catheters en nieuwe steunkousen die door patiënten teruggegeven waren en dus niet meer uitgegeven mochten worden.

Steunkousen maat XL, hmmm, misschien passen die mama Safi wel! En kleine rolletjes verband. Ideaal om mee te nemen in m’n zak als ik visite loop. Dan kan ik de wonden bekijken en weer inpakken, zonder dat de afdelingsvoorraad meteen op is voor die dag. Super-absorberende verbanden, handig voor de botontstekingen die we uit moeten krabben en dan dagelijks spoelen en verzorgen. Heerlijk!

Bij aanvang van mijn avondpoli dinsdag, kreeg ik van secretaresse Annie een cadeautje. “Hier word je blij van”, zei ze. Er was een enveloppe met inhoud afgegeven. Voor Tanzania. Van een anonieme gever. Bij deze heel erg bedankt! Dinsdagavond stond de teller van Hjalmars actie al op 6500 euro. En vandaag belde Jolanda me op. De bus die de zakken met kleding van de inzamelingsactie in Westervoort was komen halen, was te klein! De rest van de zakken moet nog worden opgehaald, en dan is ook de eindopbrengst bekend. Maar het wordt een prachtig bedrag.

Toen ik zondagnacht klaar was met opereren, had ik 23 appjes ontvangen. Allemaal reakties op de uitzending van Hart van Nederland. Eén van de appjes “Gaaf, Hjalmar op TV” kwam van Natasja. Ik moest de neiging onderdrukken om niet direct te antwoorden. Om half 3 ’s nachts wordt dat niet altijd gewaardeerd. Maar de volgende dag hadden we contact. Of ik naar de regionale vaatbijeenkomst kwam woensdag. Ze had nog wat spullen voor Sengerema verzameld. Dus stonden we woensdagavond op de parkeerplaats bij de Hunting Lodge in het donker spullen over te laden van de ene in de andere kofferbak. “We lijken wel een stel criminelen”, giechelden we.

Maar het is wel bijna crimineel. Binnen een paar weken staan de dozen in onze werkkamer bijna tot aan het plafond, gevuld met spullen die hier in Nederland allemaal afgedankt worden. Omdat ze bij patiënten thuis in de kast hebben gelegen, ondanks dat ze in onbeschadigde dozen zitten. Omdat ze “over de datum” zijn. Terwijl je nergens wetenschappelijke onderbouwing voor die houdbaarheidsdatum kan vinden. Omdat ze voor “eenmalig gebruik” zijn. Tegenwoordig is het goedkoper om metalen pincetten en hechtsetjes (pincet-naaldvooerder-schaar) weg te gooien en bij de volgende patiënt weer nieuwe te pakken, dan om ze te wassen, opnieuw te verpakken en steriliseren. Binnenkort worden zelfs de bloeddrukbanden op de operatiekamer weg-werp omdat ze om de arm van een patiënt zitten. Goh, wat zal dàt een enorme hoeveelheid infectie-complicaties schelen….

Maar je zult mij er niet meer over horen, want in het ziekenhuis in Sengerema (en in nog veel meer ziekenhuizen in ontwikkelingslanden via andere Nederlandse ziekenhuizen met vergelijkbare projecten) wordt dankbaar gebruik gemaakt van onze afgedankte spullen. Dus verzamelen maar!