17. Déjà vu

Zondag 16 maart: vanmorgen 7.10h lokale tijd (=5.10h Nederlandse tijd) waren we wakker. Effe kletsen en daarna bloggen op het balkon. Het is een soort thuiskomen in Ryan’s Bay. Vorige keer hebben we hier twee hele weekenden met z’n vieren doorgebracht. Het is of het gisteren was. Het 3e gebouw is inmiddels af. Lucas Fortes de eigenaar, heeft een kamer op de bovenste verdieping. Natas verwende me met kopjes thee en koekjes van Anne. Toen ik een beetje bij was met de blog was het inmiddels tijd voor ontbijt. Erik en Jantine zaten er al. Ook Marlies was er. Ik bestelde “fried egg, sunny side up” met toast, natuurlijk de corn flakes die Bert en Tom zo lekker vinden, en een paar stukjes fruit: mango, ananas en papaya. Heerlijk al dat verse fruit. De mango’s smaken veel lekkerder dan in Nederland. Dat gaan we weer veel eten.

Paco stond foto’s te knippen vanaf zijn balkon en kwam naar ons toe. We installeerden op het terras, waar ook Anne en Bert zich bij ons voegden.

De taken werden verdeeld. De mannen gingen voor de koffers, Natas ging even mee naar het appartement van Marlies kijken en Anne en ik gingen pinnen. Zuster Marie José had gebeld. Er lagen 2 zwaar-gewonden van een ongeval, die ze bloedverdunners wilde geven ter preventie van trombose. Of we ook nog even naar de apotheek wilde, tegenover de PIN automaat. Prima. We discussieerden nog even over de noodzaak van maagbeschermers en gingen op pad. Natuurlijk werden we eindeloos aangesproken maar we liepen stevig door.  We raakten bijna buiten adem, toen Anne opmerkte dat we niet aan het werk waren. We konden best wat rustiger lopen. In Afrikaans tempo gingen we verder. Dat past ook veel beter bij de temperatuur.

De ATM deed het nog steeds niet, maar er tegenover was de apotheek. Een ruime kamer stond vol met allerlei apparaten: loopband, po-stoel, tillift etc. Langs de wanden dozen met pillen zoals bij ons in de drogist. Altijd handig om te weten. We vroegen om fraxiparine. Geen herkenning op het gezicht. Achter een loket in de wand zat blijkbaar een apotheker voor de medicijnen op recept. We schreven alle synoniem merk- en stofnamen op die we voor fraxiparine konden bedenken. Maar helaas ze hadden alleen maar tabletjes bloedverdunning. Dat schoot niet op. We kochten wel de maagbeschermer om bij iemand die ernstig ziek is een maagbloeding voorkomen.
Nadat we bij de andere bank wel konden binnen liepen we over de markt. We kochten mango’s en werden natuurlijk aangesproken door alle kooplieden. Tenslotte zijn we blank en vreemdeling, dus wie weet wat je kunt verkopen.

Rond half 2 kwamen de mannen terug met alle koffers. God zij Dank. Lunch met Tilapia-vis uit het Victoriameermet friet en daarna naar Sengerema. Onderweg genoten wij van het Tanzaniaanse straatbeeld. De meubelmakers die fraaie bedframes hadden staan

En de stapels schuimrubber waar matrassen van worden gemaakt. Langs de lange weg wandelen en fietsen locals met allerei marktwaar. En natuurlijk de kuddes koeien met herder. Bij de boot moesten we uit de auto. Op de boot stond een enorma Coca Cola truck, de boot was vol. We liepen een rondje en zochten beschutting in de overdekte wachthal Anne en Bert waren flink verbrand. De 2de pont was snel terug, dus gingen we aan boord. De zon stond mooi om een serie foto’s te maken van de bevolking die aan de waterkant bezig waren. Het was nog licht toen we Sengerema binnen reden. Ik herkende de rotonde, daar ergens moest de man met de slippers van autobanden zitten. Die moest ik nog zien te halen ergens deze 2 weken.

Het ziekenhuisterrein voelde meteen vertrouwd. Zuster Marie Jose liep al op de weg naar ons huis. We reden achter haar aan en Nelia stond klaar om ons te begroeten. Jantine kreeg een warm welkom en werd weer letterlijk gedragen, net als we vorige keer gezien hadden op de foto. Het rook zalig, Nelia was al druk in de weer met ons avondeten. De koffers werden uitgeladen en in de woonkamer gezet. De kamers werden verdeeld. De kamer van Michiel & Anja vorige keer had nu nog maar een eenpersoons bed, dus er was maar plaats voor 6. Jantine ging bij de nonnen in het gasthuis. Ik mocht op haar kamer die ook een beetje mijn kamer was, ik sliep in hetzelfde bed als vorige keer. Natas slaapt in Eds bed. Bert & Paco liggen in de kamer waar Bert & Tom sliepen. Bert ligt zelfs in hetzelfde bed. Anne heeft Gerco’s kamer. Snel uitpakken en aan tafel.

We kregen een soort spinazie met rijst en een rundvleessaus en een grote schaal verse ananas. Het was heerlijk.