2016-10 Nu – ooit - nooit

Grote schrik bij Tom vanmorgen toen ik de koffers van zolder haalde. “Vrijdag al weg…? Ik dacht pas over 2 weken!” Hij klom helemaal in me. “Wel Sniffie meenemen hè?” Natuurlijk. “En de zoekplaatjes mogen niet te makkelijk zijn.” Dat wordt nog een missie binnen een missie.

Lopend met de 2 koffers achter me aan (leeg passen ze gelukkig in elkaar) liep ik naar het Slingeland. Op onze werkkamer stond intussen een kar met grote plastic bakken vol materiaal die Anja via de inkoop van de OK had geregeld. Het ziekenhuis doneert de steriele handschoenen die we daar gebruiken.

Het bureau van Sjoerd van der Meer, dat tussen dat van Erik en mij in staat, wordt langzaam ingebouwd tussen dozen, bakken en koffers. Nog even volhouden, woensdag is pak-avond. Daarna is er weer rust en ruimte in onze gezamenlijke werkkamer.

Op de poli en op de afdelingen werd me door heel veel mensen (Slingeland-medewerkers èn patiënten) alvast een goede reis gewenst. Terwijl ik nog een halve werkweek voor me heb. Altijd een tikje gespleten persoonlijkheid in de fase zo vlak voor vertrek. Het ene moment vol aan het werk. Het andere moment vol enthousiasme uitleggen wat we zoal in Sengerema doen. En verzamelen. Want het regent nog steeds spullen, die we moeten sorteren.

Erik zei het vanmiddag heel mooi. De spullen zijn te

verdelen in 3 categorieën:  “nu”,“ooit” en “nooit”. Een deel van de spullen zijn direct al nodig en nuttig voor ons of het ziekenhuis (“nu”) en moeten mee in de koffers. Een groot deel zijn wel zinvol maar òf te groot/veel om mee te nemen, òf niet direct nuttig voor de patiëntencategorieën die wij behandelen maar wel voor het ziekenhuis. Dat kan met de container mee (“ooit”). En sommige spullen zijn te ingewikkeld voor gebruik in de tropen. Die vallen in de categorie “nooit” en kunnen weg.

De 8 dozen met verbandmiddelen moesten nog gesorteerd. Een mooi klusje voor een niet al te drukke dienst-avond. Vette gazen, die ze in Tanzania graag gebruiken om brandwonden mee te verbinden. Zelf-fixerend verband, makkelijk voor het verbinden van wonden. Heel veel steriele gazen in allerlei maten. Kunststof-watten voor onder gips. En allerlei zwachtels.

Halverwege de avond leek het wel een vlooienmarkt voor verbandmiddelen. Alle dozen stonden open en ik sjouwde heen en weer naar de werkkamer met “nu” spullen en sorteerde de “ooit” spullen uit. Verbandmiddelen van hetzelfde type bij elkaar in de doos. Op de buitenkant van de dozen schreef ik wat er zoal in zat. Handig voor het uitpakken.

Toch nog ergens goed voor, dat vele verhuizen in m’n studenten- en assistententijd.