2017-05 Nitarudi: ik zal terugkeren

22 september 2017 - Doetinchem, Nederland

Het moeilijkste van de reis is achter de rug. Afscheid nemen van de jongens.

Vanmorgen vroeg fietste ik met Tom langs het bos naar de bushalte. De nevel lag over de weilanden. “net ectoplasma” zei Tom. – “van aliens?” vroeg ik. Diepe zucht van Tom: ”Nee, mam, ectoplasma is van spoken. Dat weet toch iedereen!” Ik nu in ieder geval wel.

We knuffelden nog even bij de bushalte en maakten foto’s met Sniffie. “veel zoekplaatjes, hè mam?” Daar ga ik aan werken.
Plots was de bus er. Een snelle kus en naar mijn fiets. Zoals altijd fietste terug langs de bus om nog even te zwaaien maar zag hem niet op zijn intussen bijna vaste plekje middenin. Mijn ogen vlogen over de mensen in de bus. Het zal toch niet gebeuren dat ik net vandaag hem niet kan uitzwaaien? Ineens zag ik hem zitten. Helemaal vooraan. Onze blikken kruisten nog even en toen verdween de bus uit het zicht. Pfff… Dat is één…

Terug thuis was Bert in de keuken. Met zijn rugzak al op zijn rug en keihard “rage against the machine” over de boksen. Hij mopperde dat hij te vroeg was opgestaan en dat hij nu te veel tijd over had. “Cappuccino dan maar?” vroeg ik. –“Lekker!”.

Terwijl Bert door de muziek heen scrolde, maakte ik 2 kopjes koffie. “deze dan…?”grijnsde hij, terwijl hij het intro van ‘never gonna give you up’ van Rick Ashley opzette. Nee, dan toch maar Nirvana. Minder lief, maar wel uit mijn tijd en nu favoriet van m’n tienerzoon.

Ik headbangde mee, tot grot afkeuring van Bert. Ook mijn solo-tje airguitar kon niet op applaus rekenen. Dan maar gewoon een knuffel.

“Ga je vanmiddag al? Oh… dan zie ik je niet meer… Ik ben bij Manon (huiswerkbegeleiding van StudyScool) en ik moet nog heel veel doen!” Tsja, we zijn net blij dat het begint te lopen. En meefietsen naar school is ook geen optie. Ik fiets te langzaam voor Bert.

Dan maar uitzwaaien op de oprit, terwijl 99 luftballons van Nena over de boksen schalt “denkst du villeicht grade an mich, dann singe ich ein lied für dich…” en ik pink een traantje weg. Dat is twee…

Over tot de orde van de dag. 

7 Reacties

  1. Caroline:
    22 september 2017
    Ik zal Bert een extra knuffel voor je geven ;-)
  2. Ingrid Lindeboom:
    22 september 2017
    Lieve allemaal, een hele fijne tijd in Tanzania! Weet zeker dat jullie weer veel goed werk zullen verrichten! Ik volg jullie belevenissen weer op de voet. Geniet van deze twee weken!
  3. Edwin:
    22 september 2017
    Gelukkig konden ze beide nog 'afscheid' nemen, tom was 12:30 uit( dit x geen bus gemist😛. Bert was ook op tijd klaar bij talentscool. Gelukkig niet al te emotioneel( suus wel), dus voor nu,.... doe weer waar jij goed in bent, helpen dat wat je het beste kunt. Hopelijk niet al te schrijnende gevallen. Tot over 14 dagen lieve schat😘😘😘
  4. Sylvia:
    22 september 2017
    Wat een mooi en ontroerend verslag. Afscheid nemen is nooit leuk... een geweldige reis toegewenst! Xxx
  5. Caroline Van Weert:
    22 september 2017
    Wat een mooie reaktie van je man! You go for it girrrll
  6. Petra:
    22 september 2017
    Behoudn vlucht, Suus. We reizen mee.
  7. Stella:
    22 september 2017
    Heerlijk Suus
    Weet nu al dat ik weer ga genieten van je verhalen. Heerlijk schrijftalent.
    Ik heb meteen Nena toegevoegd aan mijn guilty pleasure muzieklijst :)
    Kom goed daar en terug x