2017-07 Acclimatiseren

Zaterdagmiddag: Heleen stapte bij de Vodacom winkel uit waar Jiske en Annelieke al stonden te wachten. Ze gingen telefoonkaarten regelen om mobiel te kunnen bellen, appen etc. Ik ging net als Erik met de koffers door naar hotel Ryan’s bay om me op te frissen. Onze vaste uitvalsbasis in Mwanza van Lucas, een oude vriend van Erik en Jiska. En met een westerse luxe en een geweldige Indiase keuken ook altijd een goed punt voor een zachte landing op Afrikaanse grond.  

De knul die m'n koffer droeg was duidelijk met zijn eigen leerdoelen bezig. Hoewel ik probeerde Swahili te spreken, bleef hij stug in het Engels antwoorden. En hij bleef praten. Eerst luisterde ik beleefd, toen draaide ik een beetje weg, en pakte mijn koffer om m’n schone kleren te pakken. Geen hint kwam aan. Dan maar bruut. “sorry, I would really like to take a shower now”. Hèhè, hij ging weg.

Ik genoot van een heerlijke douche en trok m’n rokje en T-shirt aan. Mama was weer druk geweest. Acht nieuwe rokjes, dus de komende uitzendingen kan ik vooruit.

Beneden stond Erik zijn eerste consult al te doen. Een werknemer van Lucas had een ingegroeide teennagel…

Ik wandelde langs hen en meldde dat ik ging pinnen en kijken hoe het met de meisjes in de Vodacom winkel was. Lucas maande me tot voorzichtigheid. Een paar weken geleden hadden ze een gast van hem beroofd van zijn laptop. Iemand duwde bij de pinautomaat tegen hem aan en begon amok te maken. Terwijl de gast zich bezighield met de amokmaker, sneed een ander de hengsels van z’n tas mee en rende er vandoor. Dus “be careful out there”. Met m’n tas stevig onder m’n oksel geklemd wandelde ik door de stad. Heerlijk weer, al die kleuren, geuren en geluiden.

De pinautomaat wilde alleen mijn creditcard, maar met een portemonnee vol monopolygeld (300.000 shilling, circa €120,-) stak ik over naar de Vodacom winkel. Annelieke was net klaar, maar voor Jiske en Heleen waren ze nog bezig. Eindeloos. De kaartknipper was kapot, dus met de hand bijknippen en vijlen. Dan de kaarten activeren. Ook dat duurde eindeloos…Jiske werd helemaal neurotisch van het gesjouw met haar spullen door de winkel, van balie naar balie. Maar uiteindelijk waren alle mobieltjes geactiveerd, dus snel terug naar het hotel voor een heerlijke lunch met butter chicken, sissling fish en lekkere nans en rijst. De rest van de dag stond vooral in het teken van uitrusten en bijslapen van alle drukke diensten en de reis in de voorafgaande dagen. Na een facetime gesprekje met Tom en Ed ploften Jiske en ik in ons bed met klamboe. Het was warm, dus lieten we de balkondeuren open. “ Dat deden we toch nooit?”, dacht ik nog. Halverwege de nacht bedacht ik me badend in het zweet ineens dat we airco hadden. Daarom hadden we de balkondeuren altijd dicht ‘s nachts! Het tweede deel van de nacht was een stuk aangenamer bij 22 graden…