2017-28 Dierendag?

We wandelden terug naar huis. Vanavond feest bij Hilde met de OK en fysio. Erik was er al en Steven kwam aanrijden met een oude bak helemaal afgeladen met kratten frisdrank en bier. Achterklep open, touw er omheen. De zonen van Masoso hadden hun DJ-set opgebouwd en Cecilia was met 2 vriendinnen druk in de weer om eten klaar te maken. Buiten was het bokje het bokje… en dat op dierendag.

Het begon een beetje tam. Iedereen ging zitten met een frisdrankje en at van de karanga’s (pinda’s) en door Cecilia gemaakte chips met salsasaus. Overigens zalig! De bok lag in stukken op de barbecue. Het vel werd als een soort tafel gebruikt om de organen te bewerken. Die werden in stukken in een afwasteil gegooid en uitgebreid gewassen. Ik wilde niet weten wat ze daar mee gingen doen… Toen zuster Marie José naar bed ging, barstte het feest ineens los. Het bier ging open en iedereen ging dansen. Nouja, vooral de dames. De heren stonden een beetje achteraf bij elkaar. Tot de bok op tafel werd gezet. De heren waren er als de kippen bij. En bij de pan met soep er naast. Ik liep naar de tafel om ook een stukje te pakken en ging bijna tegen de vlakte van de lucht uit de pan. Orgaansoep! Ranzig! Maar de Tanzanianen denken daar duidelijk anders over en plensden het rijkelijk over hun rijst. Het was zo op.

Ondertussen stonden de dames in de keuken verse frietjes te maken. Ik complimenteerde ze met het heerlijke eten. Alles, behalve de soep. Ze schoten in de lach en zeiden dat dat niet erg was. Cecilia lust het zelf ook niet.

Matthias van de fysio kwam langskikkeren. Hij heeft polio gehad en loopt volledig op zijn hurken waarbij hij zijn voeten met zijn handen verplaatst. Hij draagt slippers aan zijn handen om ze niet te beschadigen. Als je dat gezien hebt begrijp je nog minder dat er mensen hun kinderen niet willen laten inenten. Deze man had geen keuze. Gelukkig woonde hij in de buurt van het ziekenhuis, waar hij nu bij de fysio werkt als rolstoelenmaker. En een hele goeie.

Om 10 voor half 11 was het plotseling stil en donker. De stroom viel uit. Ik grapte tegen Erik wie hij had omgekocht om dit te organiseren. Lekker op tijd naar bed. De jongens van Masoso waren echter niet voor één gat te vangen en haalden een generator. Een half uurtje later ging het feest weer los. De mannen deden nu ook mee, in een soort mengeling van moderne en traditionele dans. Het leek wel line-dansen.

Moe van de dag en het dansen ging ik op het randje van de veranda zitten. Laatste avond alweer. Pfff… even slikken. Gelukkig kwam Sona me halen om te dansen en had ik weer afleiding.

Het feest was een groot succes, maar rond half 12 was ik wel echt moe. Op Tanzaniaanse wijze glipte ik zonder gedag te zeggen weg. Heleen was al thuis, en de andere twee volgden vlot daarna. Met het geluid van het feest op de achtergrond viel ik in slaap.
Morgen de laatste dag alweer… Pole...