2018-02 Inlossen van een schuld

De trouwe volgers van mijn blog ben ik nog wat schuldig. Vorig jaar droeg ik naar het diner bij Masoso de kleurige groene jurk met ballen, gecompleteerd met de mooie zwart-gele tas die ik van Erik had gekregen als moeder/maja de bij. Een kleurrijk geheel, waar de foto’s nog van zouden volgen. Dus bij deze, vooral voor m’n oude buurmeisje Caroline.

Daarnaast heb ik in maart opgeroepen om bij de verkiezing van VOORbeeld 2018 te stemmen op het project van Simba. Mede dankzij jullie hulp eindigden we met stip op de eerste plaats van de voorverkiezingen. Samen met nog 2 door de jury aangewezen projecten moest er op 14 juni een presentatie van het project worden gegeven voor diezelfde jury. 

In een zenuwslopende avond hielden Erik en pleegzoon Bonny van Rooijen, geboren en getogen in Sengerema, een vlammend betoog over het belang van onze hulp in zijn geboortestad en waarom dit project de prijs verdiende.  

Het leverde een tweede prijs op, waarmee €24.038,- werd opgehaald voor röntgenapparatuur. Citaat van de website van VOOR.nl:

“Bij de tweede prijs voor de stichting Simba, evengoed een aanzienlijk geldbedrag, gaf de jury aan zich er hard te willen maken om de leverancier van de medische apparatuur als medesponsor bij het project te betrekken. Bonny van Rooijen, ook betrokken bij presentatie van stichting Simba, is er blij mee. Op de vraag waar hij VOOR is, antwoordt hij: ‘Ik ben voor duurzame ontwikkeling in de ruimste zin van het woord. Voor mij begint dat bij het aanraken van het hart. Het is een gevoel dat je bij blijft. Je kunt het niet altijd goed omschrijven, maar die ene keer dat je hart geraakt is, onthoud je. Dat laat je nooit los. En dan kun je ook weer anderen raken in hun hart.”

In het najaar volgen gesprekken om een röntgenbuis, hopelijk voor een vriendenprijs, aan te schaffen. Samen met Stichting Vrienden van Sengerema Hospital (SVSH) zal een container met de buis en afgevuld met alle overige verzamelde spullen het komende half jaar naar Sengerema vervoerd worden. Bij Erik z’n broer is de zolder langzaam vol gelopen met verbandmiddelen, krukken, operatie-sets voor het fixeren van botbreuken en een kar om die “netten” zoals ze in jargon heten, in op te bergen. En er staat nog ergens een rolstoel te wachten op transport. 
In de gang van ons opleidingsgebouw, waar onze overdrachtsruimte is, staan naast dozen verbandmiddelen ook nog een stel mooie reanimatie-koffers met een beademingsballonnen die in Nederland vervangen moeten worden, maar nog van prima kwaliteit zijn. 

Er zijn heel veel mensen die aan ons denken met spullen voor Sengerema. Zelfs op het 40-jarig bruiloftsfeest van m’n zus ging ik naar huis met een zak vol spullen. Foute levering van de apotheek bij buurman Koos die niet meer werd teruggenomen. 

Helaas kunnen tegenwoordig over-de-datum spullen niet meer meegenomen worden. Ondanks dat de spullen nog van prima kwaliteit zijn, mogen ze het land niet meer in. 

Ook wordt bij de douane de discussie over de meegenomen spullen steeds ingewikkelder. Waar we voorheen zo door mochten met een brief dat de spullen gedoneerd waren, kostte het Erik laatste missie ruim twee uur om de douane van hun goede bedoelingen te overtuigen. We wachten nu op bericht uit Tanzania om te horen hoe we het beste te werk moeten gaan om zonder problemen zo veel mogelijk spullen te kunnen meenemen. 

Zo is er elke keer weer een nieuwe uitdaging…