2018-03 Het begint te kriebelen...

Vorige week genoot ik van een heerlijke vrije dag. Samen met m’n vriendin Ineke, oud-vaatlaborant uit Maastricht (en Amsterdam, en Apeldoorn..), naar het Kröller-Müller museum. Lekker slenteren door de beeldentuin en in de (lange!) rij voor eten en drinken. Het buitenterras was vol dus nestelden wij ons binnen voor de lunch. 

Achteraf maar goed ook, want er barstte een tropische storm los, niet normaal meer. De bomen zwiepten heen en weer en het leek alsof iemand op het dak stond en met de tuinslang water langs de ramen liet lopen. Meteen stond ik weer in Sengerema op zaal met de grote visite. Met zuster Marie-José die resoluut weg loopt omdat we elkaar toch niet meer kunnen verstaan in de herrie van de kletterende regen op het golfplaten dak. 
Op weg naar huis rijd ik door het Park Hoge Veluwe. De zon is weer doorgebroken en ik zie een eindeloze vlakte (serengeti…) alleen onderbroken door de onverharde weg.  Door de hevige regenval staat er zelfs een stukje onder water. Alsof ik naast Erik zit op weg van de boot naar het ziekenhuis. Alleen zit het stuur aan de verkeerde kant…

Kortom, het begint al weer flink te kriebelen. 

Dat moet ook wel, want over 2 weken vliegen we. De voorbereidingen zijn dus in volle gang. 

Deze keer was mijn werkvergunning geen probleem. Ik hoefde slechts geld te laten storten, het betaal bewijs uploaden en dan was het geregeld. 
De visums waren ook een makkie. De ouders van Charissa Rahmee, de tropenarts (AIGT i.o.) die deze keer meegaat, wonen in Den Haag. Dus Charissa is met een enveloppe vol paspoorten, foto’s en formulieren naar het consulaat gegaan, en haar ouders hebben de bestempelde paspoorten een paar dagen later voor ons opgehaald zodat ze niet met de post hoefden. Dinsdag bij de overdracht werden de paspoorten weer uitgedeeld. De nieuwe co-assistenten keken vragend. Een tikje maffioso, zo’n paspoortenhandeltje…

Gillian Reuling, onze OK-assistente die dit jaar mee gaat, is ook al druk in de weer. Ze heeft bij Ikea (haar favoriete winkel) kussens gehaald voor het opgeknapte gastenverblijf in Sengerema. Dan kunnen we in ieder geval lekker slappen. Gillian gaat Afrika voor het eerst beleven en is te volgen op gillian.reislogger.nl. Verder gaat Paco Heijmans, onze anaesthesioloog mee. Hij was er bij in 2014 en heeft zelf lange tijd in Zuid Afrika gewerkt als tropenarts. En natuurlijk is chef-de-mission Erik Staal, ondersteund door zijn vrouw en verpleegkundige Jiska. 

Helaas kunnen deze keer minder spullen mee. We hebben nog steeds niet spits hoe we ze veilig en legaal mogen importeren. Om te voorkomen dat we spullen bij de douane achter moeten laten of zelf in de problemen komen, is besloten dat we ieder met 1 grote koffer reizen en niet als team door de douane gaan. Zo hopen we de spullen die wel in de koffer zitten toch het ziekenhuis in te kunnen loodsen.