28-10-2012 (Anja)

Hallo allemaal

Het is zondagavond en we zijn weer terug in Sengerema na een prachtige Safari. Zaterdag  hebben we rondgereden in de uitgestrektheid van het park, je komt ogen en oren te kort. Vooral de migratie van de gnoes was indrukwekkend, hoe ver je kunt kijken ziet het zwart van die beesten. Zaterdag hadden we de Serengeti voor onszelf, als we 10 andere auto’s zijn tegengekomen is het veel . Zondag was vooral het luipaard wat we graag wilden zien zodat we het rijtje van de Big Five compleet hadden. Nou dat is gelukt. Net voor we aan de terugtocht begonnen zagen we aan de hoeveelheid safari-auto’s die er stonden dat er iets te zien was, en jawel het luipaard was gespot.  In een boom had hij zijn poot nonchalant over de tak geslagen en keek al die, in zijn ogen, malle toeristen aan.

Onderweg van en naar het park hebben we onze ogen uitgekeken. De weg is verhard en goed begaanbaar maar niet ongevaarlijk. Er wordt hard gereden, door stadsbuschauffeurs als idioten, en fietsers, voetgangers  maken ook volop gebruik van die weg. Fietsers vaak met tot wel twee meter brede uitstekende bamboestokken of planken, kinderen van alle leeftijden met en zonder begeleiding. Je houdt je hart vast. Erik gaf al aan dat de komst van de weg ook al veel patienten met ernstige verwondingen heeft opgeleverd. In dorpen zijn wel altijd drempels en ook zodanig dat je echt vaart moet minderen waardoor je als je door het dorp rijdt de snelheid gematigd is.

Het Victoriameer waar je langs rijdt ziet er idyllisch uit en nodigt uit om te badderen totdat je hoort , deze week nog, dat er regelmatig iemand gepakt wordt door een krokodil. Ik heb de wond gezien, gecompliceerde bovenbeensfraktuur, daar wordt je niet blij van.

Vrouwen lopen met boodschappen en wat al niet meer op hun hoofd. Er wordt dan een soort rolletje op het hoofd gelegd en daarop gaat de mand met daarin wat vervoerd moet worden. Het water dat wij ’s-avonds  gebruiken om ons te wassen wordt ook gekookt en door Neelia op die wijze vervoerd.

Waar we nog wel om moesten lachen was dat bij de achteringang van het ziekenhuis  meerdere winkeltjes zijn waar doodskisten in allerlei kleuren en maten worden verkocht.  Voor komende week staat ons weer een vol programma te wachten. We gaan in ieder geval ook naar de instrumentensets  kijken. Gemma ik hoop dat je er van de week bent zodat ik je evt. kan mailen voor overleg.

Tutaonana kesho - Anja