29-10-2012 meekijken fysio (Edwin)

11 uur worden de brillen afgegeven. Meteen graait een zuster in de bak om een zonnebril te bemachtingen, maar deze is op sterkte. Dus geen succes. De oogarts vindt er één voor haar met vensterglas. De eerste bril is al vergeven. Of eingenlijk de 2e. Gisteren, toen we terug waren uit Mwanza, stonden we met Neelia te praten. Met het Swahili boekje erbij. Ze begreep iets niet helemaal en wilde in het boekje lezen. Het boek werd op afstand gehouden, dus Ed gaf haar zijn leesbril. “Ah!”, helemaal goed. Dus wilde ze het brilletje wel. Maar het was wel een duidelijk herenmodelletje, dus zochten we een betere voor haar uit de doos van Hans. Na de brillen naar de fysio. Een volledig verlamd kind wordt verzorgd. Er wordt provisorisch een nekband geknipt van schuimrubber. Verband er omheen , aantrekken en de patiënt mag weer weg. Bij het verlaten van het pand klapt de nek enkele malen naar voren. Heel veel stabieler is het niet geworden, maar meer is er niet. Voordat de volgende patiënt kan worden geholpen zijn we alweer 15 minuten verder . Terwijl de wachtkamer vol zit. Ik word een kamer binnengebracht en denk een correctie klompvoet te gaan zien. Wat blijkt: het is een meisje met onderarm in het gips. Het is wat gaan smetten aan de rand. In hetmidden van de onderam zit een open wond van 3x3 cm. Er wordt wat gezaagd, gesneden en geknipt tot de pus weg is. Dan gaasje erop (los!) en sling aanmeten. Het is een dun stuk verband, dat 1,5 kg gips moet dragen. Lekker in je nek. Later vertelt Erik dat het gips er ook niet af mag. Het meisje had een moeilijke breuk. Ze hebben in 1 bot een pin geschroefd om het vast te zetten. Het gat in de arm was veroorzaakt doordat het bot eruit stak en alle kanten het vlees stuk maakte. Ik heb het gefilmd en een foto gemaakt. Het zag er goed uit, vertelt Erik. Dus het geneest alweer een beetje. Dan vraagt de zuster aan me of ik Dr Staal kan halen. Er zijn 3 kinderen die gips moeten, maar eerst moet de achillespees worden doorgesneden. Of hij even kan kijken. Ik ga weg en probeer hem te vinden. Hij is op OK en bijna klaar. Hij zal er zijn over een half uurtje, dat geef ik door. Ik zeg dat ik nog een keer kom meekijken. Dan ineens, via portofoon die we bij hadden, vraagt Maarten om cola en bananen. Makkelijk hoor. 1 op OK en 1 bij mij. Later op de dag moet ik nog even controleren of het huiswerk is gedaan. Alles is af en ze mogen spelen. Straks lekker eten. Ik heb aan Nelia gevraagd of ze Ugali wilde maken, een soort maismeelpap waar je bolletjes van moet draaien en samen met bijvoorbeeld spinazie kan opeten. Ik zie ook gehaktballetjes. We hebben nl in Mwanza een hand- gehaktmolen gekocht voor Nelia. Ik ben benieuwd. tutaonana Kesho (tot morgen)