29/10 X- of O-benen? (Anja)

Vandaag weer een  lange dag gehad, het was na half 8 dat we het OK-complex verlieten.

Vanmorgen zijn we met een osteotomie begonnen (rechtzetten van benen). We wisten niet meer of het om O of X benen ging , maar toen ons patiëntje kwam binnen wandelen was het overduidelijk..

Dat blijft bijzonder, al die binnen wandelende patiënten die voor de deur van het OK-complex hun schoenen(meestal slippers) uittrekken en dan in rood ok-gewaad de ok betreden.

Basissets e.d. zitten gewoon in ok-netten maar hamers bijvoorbeeld, zitten met meerdere verpakt in een doek. Net als de 2 handboren die op het complex zijn. Die liggen op een doek met alle boren die er zijn. Dan wordt met de korentang het benodigde instrumentarium gepakt en wordt de doek weer dicht gevouwen. CSA-indicator tape is er niet (meer) dus het blijft toch dubieus hoe steriel iets is, zeker gezien het feit dat de pakketten redelijk nat uit de autoclaaf komen. De Bowie en Dick tests (om de kwaliteit van de autoclaaf te testen) heb ik al aan de verantwoordelijke gegeven maar ik zag ze vandaag gewoon in een kast liggen. We vroegen ons ook af of ze het wel willen weten dat een apparaat niet goed functioneert.

Van de week nog maar eens achteraan gaan. Geldt ook voor de zuigapparatuur. Er zijn 3 zuigapparaten waarvan er één functioneert. Deze moet zowel door de chirurgie als de anesthesie gebruikt worden. Vandaag was het meerdere keren een wedren tussen de ok’s (beide complexen) om de zuigapparatuur te bemachtigen. Ook hierover krijg je niet echt duidelijkheid als je vraagt waarom dat niet gerepareerd wordt.

Dat het leven van een Afrikaanse ok-assistent niet eenvoudig is bleek toen onze omloop met haar hoofd op de armen snurkende geluiden produceerde. Michiel was niet te beroerd om naast haar oor een luide knal te laten horen, ze schrok zich rot tot groot leedvermaak van haar collega’s. Er zijn een aantal harde werkers maar ook een aantal echte “snor drukkers”.

Onze tweede patiënt was een meisje dat enige tijd met een gebroken, en uit de kom elleboog had rondgelopen . Doordat het al zo lang bestond was het erg lastig om de arm weer zodanig te krijgen dat de arm weer 90 gr . gebogen kon worden. Niet optimaal maar wel zodanig functioneel dat ze zowel kan eten als haar haren kan kammen.

Na nog wat patiënten was de laatste patiënt een jonge man die zowel de onderarm, de elleboog, als de bovenarm gebroken had. De ok-medewerkers  controleren of de patiënt de rekening voor de ok betaald heeft. Het is hier gebruikelijk dat je eerst betaald en dan pas geopereerd wordt, bij de poort van het ziekenhuis hangt ook een bord waarop de prijzen van alle behandelingen en ingrepen staan. De ok-medewerkers zijn naar de familie gegaan om te vragen waarom nog niet betaald was. In dit geval was het antwoord onduidelijk en het personeel wilde de patiënt dus gewoon weg sturen. Dat vonden wij toch te gortig dus hebben we een rushpen in de onderarm geplaatst en de arm een gipsspalk gegeven. Ik kwam nog een stockinette tegen die we goed konden gebruiken, wel jammer dat het personeel gewoon niet weet waarvoor iets dient.

Dat blijft wel lastig want ik heb al rondkijkend al zoveel dingen gezien die niet gebruikt worden, hopelijk kunnen we daar deze week nog wat mee.

Na weer een heerlijke maaltijd van Neelia zit onze dag er weer op en gaan we heerlijk slapen.

Tutaonana kesho

Anja