30-10-2012 (Michiel)

Bij deze een bijdrage van de anesthesiologische kant in de blog.

Van de verschillende opvallende ervaringen is al eerder bericht, maar meestal verloopt de dag in het zelfde patroon na het ontbijt wat uitstekend wordt verzorgd door Nelia, gaan we naar het ziekenhuis .

Alleen was er vandaag een verschil het regende behoorlijk en het is daardoor ook frisser.

Op het ok complex aangekomen zijn er meestal nog geen patiënten, en daarnaast moet er nog wat voorbereidingen worden getroffen onder andere het schoonmaken van de ruimtes.

Maar geen probleem gaan we even naar het kantoor van Marie-Jose aldaar is een WiFi.

Kunnen we de mails ophalen meestal niets bijzonders, en de laatste politieke ontwikkelingen bekijken het schiet al op met het kabinet.

Zal het dan waarschijnlijk toch allemaal nog goed komen we zijn benieuwd oh ja ook even de laatste sportuitslagen bekijken.

Dan is het ondertussen zo laat met nu de wintertijd in Nederland dat ik via whats-app contact kan zoeken met mijn dochters even een berichtje over de laatste activiteiten.

Deze kunnen dan tijdens het ontbijt worden beantwoord het blijft toch een aparte ervaring om midden vanuit Afrika op deze wijze te kunnen communiceren.

Ok dan op naar het werk er staan weer meerdere patiënten te wachten en er komen er ook zeker zoals elke dag weer nieuwe spoedjes bij.

De start loopt dan meestal enige vertraging op ,maar ja we zijn in Afrika, echter de uitloop mag er een ieder geval ook wezen want meestal halen we 20.00 uur wel.

Zodoende kan ik verslag doen van de operatie ruimte groene kozijnen witte tegels aan de muren en buiten wat groen in de vorm van planten die bij ons als kamerplant worden verkocht in een zielig potje en 20 cm hoog maar alhier als stuiken staan aangeplant.

Zoals de kerstroos voor het ok raam van 2 meter hoog.

Verder zijn we behalve het afgelopen weekend, voor de safari, niet meer van het ziekenhuis terrein afgeweest.

Ik zou ook niet weten hoe Sengerema eruitziet maar daar zijn we dan ook niet voor  gekomen.

Het werk is een ervaring op zich zelf ,na de eerste cultuur chock de vorige week begint er ook al weer enige routine te komen.

Niet alle voorwaarden zoals thuis zijn aanwezig soms is het wel erg vreemd om zonder bepaalde bewaking of medicatie te moeten werken .De volgende keer is het waarschijnlijk handig om ECG-stickers mee te nemen voor hartritme registratie om maar een voorbeeld te noemen.

Daarnaast is het materiaal heel wisselend waarschijnlijk afhankelijk wat er op een bepaald moment te verkrijgen is. Het blijft zaak om vanuit de basis vastigheden in het anesthesiologisch vak uit te gaan om onaangename verrassingen te voorkomen.

De mensen die normaal gesproken de anesthesie verzorgen zijn gelukkig zeer adequate en goed om mee te werken en natuurlijk zeer benieuwd naar de mogelijkheden.

Ze zijn ook meesterlijk in het bedenken van praktische oplossingen om ondanks de afwezig van bepaalde materialen een oplossing te bedenken. Zo zijn er een heleboel voorwerpen die als disposabel door het leven gaan in Afrika vele malen gebruikt kunnen worden. Het is ook wel weer een nieuwe ervaring om zonder allemaal check procedures te werken alhoewel je de structuur wel mist.

Het meeste aparte is wel dat de patiënten met hun familie buiten zitten te wachten soms wel haast de gehele dag om vervolgens lopend de ok binnen te wandelen wel voorzien van een infuusnaald die het dan meestal niet meer doet ook met kinderen wordt deze benadering gekozen.

En op de uitslaapkamer is maar plek voor een patiënt deze wordt aldaar bewaakt door de familie en als er meerdere kinderen zijn dan liggen ze met zijn tweeën op een trolley.

Ach ja je moet het praktisch aanpakken.

Neemt niet weg dat er ook ernstige zieke patiënten geopereerd moeten worden.

Kortom veel ervaringen en indrukken en het werken met veel minder middelen en mogelijkheden.

Ondertussen schijnt de zon weer en gaan we vrolijk werden met ons werk nog zeker 3 intensieve werkdagen te gaan.