30-10-2012 (Anja)

Vandaag voor het eerst met de meiden thuis geskypt. Heerlijk om zo levensecht vanuit Sengerema onze dochters thuis te zien. We waren relatief vroeg klaar, om 19.00 uur trokken we de deur achter ons dicht en was het kantoor waar Wifi is nog open (Gelukkig heb ik de steunkousen bij me). Helaas wel een aantal patiënten moeten doorschuiven. Soms zijn we misschien in de planning wat te optimistisch want de logistiek is de beperkende factor. Als je te veel dezelfde ingrepen plant dan zijn op een bepaald moment de sets op. Dat is ook iets wat we al besproken hebben dat de volgende keer anders moet. Plannen aan de hand van de beschikbare sets, niet anders dan thuis. Daarnaast merk je ook dat slecht instrumentarium je operatie bepaalt, bij de eerste correctie osteotomie van vandaag hadden we boortjes zo bot dat we uiteindelijk met een Hoffmannpennetje de boorgaten voor  het  osteotomievlak  gemaakt hebben. De handboor heeft een wartol die slecht dicht te draaien is en de draadkniptang (vergelijkbaar met onze TEN tang) was zo bot dat zelfs een 1.6 draad er nauwelijks mee doorgeknipt kan worden. Bij de volgende patient besloten om dan maar geen ki.draad meer te plaatsen. Het gipsen gaat goed sinds Erik op de fysiotherapie afdeling roltawatten heeft gevonden in plaats van de witte watten die we eerst hadden.

Ik heb al een inventarisatie gemaakt van wat we aan instrumentarium nodig hebben voor de specifieke ingrepen (klompvoetjes, osteotmieen en schildklieroperaties) die wij hier voornamelijk doen. Het basisinstrumentarium wat hier normaliter gebruikt wordt gaan we (als het goed is) morgen met meerdere personen bekijken, zowel de sets als al het instrumentarium wat in de verschillende stores ligt. Vandaag  moest er bij een patiënt een schroef verwijderd worden en het is dan Erik, die van de week al overal van alles bij elkaar heeft gezocht, weet waar betreffende schroevendraaier ligt! Op veel sets liggen ook instrumenten waarop staat dat ze voor single-use zijn. Op zich niets mis mee maar je merkt dat de kwaliteit minder is en dat bijvoorbeeld pincetten niet pakken en de pootjes langs elkaar grijpen. Daarnaast tast het de andere instrumenten aan dus het is niet handig om het op de sets te laten liggen.

Ann, de Amerikaanse chirurg die hier sinds ongeveer 6 weken werkt en ten minste een jaar blijft is regelmatig heel verbaasd als ze ziet wat wij  aan instrumentarium gebruiken.  Voor Ann is het essentieel dat zij weet wat er is. Vandaag kwam ik witte clips tegen en na wat zoeken , in twee pakketten, wel 20 cliptangen  in verschillende maten en lengtes. Op een laparotomieset zit geen spreider en  dan zegt Marie-Joze , oh maar die zijn er wel, alleen niet steriel en ergens in een of andere doos.

Ik ben als OK-assistent de eerste week heel voorzichtig geweest om te nadrukkelijk te laten zien wat ik allemaal signaleer. Ik heb er voor gezorgd dat ik er iedere morgen om 8.00uur ben en gewoon meepoetst,  al wel wat grondiger dan wat hier gewoon is want er wordt overal omheen gepoetst. Ik merk nu dat we niet alleen gezien worden als de witte tornado’s die het wel eens even zullen vertellen.  De meesten willen graag wat van je leren en je merkt dat ze geen vergelijkingsmateriaal hebben van het werken in andere ziekenhuizen. Ze hebben zich op verschillende gebieden vaardigheden aangeleerd die niet verkeerd zijn maar handiger kunnen. Dat nemen ze dan ook van je aan.

We maken ook veel foto’s om zo een goede indruk te geven van het reilen en zeilen hier.

Het is leuk om jullie enthousiaste reacties op ons blog te lezen. Voor onszelf is het prettig om onze belevenissen van een dag van ons af te schrijven en zo ook na 2 weken nog te weten wat we allemaal mee hebben gemaakt.

Groeten Anja