33 Laatste loodjes...

De laatste operatiedag ! Bij visite kwamen ze ons vragen bij 2 buikproblemen mee te kijken. De ene was een blinde darm ontsteking die geopereerd moest worden, de andere een waarschijnlijk afgeknikte dunne darm. Zet er maar bij vandaag. Dat wordt nog doorwerken.

Op de IC waren inmiddels 5 van de 10 patiënten van ons.  De dame met de ontstoken alveesklier was wakker, helder en wilde oefenen. Wow, dat had ik niet verwacht. Wel had ze de hele nacht te weinig vocht gekregen. Onze opdracht van 5l/24h was door iemand veranderd in de gebruikelijke 2l/24 h. Nogmaals herschreef ik de orders voor vandaag en morgen en drukte de zuster op het hart dat dat alleen door Niek en Zr Marie-José aangepast mocht worden.  De dame die Erik en Matthea hadden gedaan had al ontlasting, dus dat gaat de goede kant op. Het kleine meisje met tyfus had nog steeds te weinig vocht. “maji”, vroeg ze. Water! Ook daar weer zeer directieve instructies. Zr Marie-José zou met de vader praten, want hij moet het vocht aanschaffen. Als hij dat niet kan, komt hij in aanmerking voor een voorziening via het armenfonds van het ziekenhuis. Maar dan moet de zuster dat wel weten, anders wordt er niets geregeld.

Hier zijn maar weinig mensen verzekerd, dat betekent dat je zelf je ziekenhuiskosten moet betalen. Tenzij je <5jr, >65jr, zwanger of chronisch ziek bent. Dan wordt je gratis geholpen. Helaas is dat zo’n 80% van de ziekenhuispopulatie, en de regering betaalt veel te weinig op die populatie te dekken. Dus is er een chronisch begrotingstekort.

Op Eriks OK werd een keizersnee binnen gereden. Er was er al één op de andere operatiekamer aan de gang, dus of Erik deze even wilde doen. Hjalmar stond al in de startblokken en Nicole was cameravrouw. Een prachtig meisje werd direct na de geboorte als een pakketje ingebakerd.

Tussendoor was ik nog even naar mama Safi gelopen om haar in de kousen te hijsen. Haar twee begeleidende studenten kregen instructies. Ik ben benieuwd… Toen ik afscheid nam kreeg ik nog een doek met instructies. Eerst hier door Laura naar de naaister laten brengen om voor mijn man een shirt te laten naaien. Ze rolde hem weer in de krant. “als ze dan vragen ‘wat heb je daar’, zeg je gewoon ‘de krant’!”zei ze. En warme groeten aan mijn moeder in Nederland. Dus bij deze, mam.

De laatste schildklier was weer een mooie grote. Daarna volgde de blinde darm ontsteking, die voor kenners echte achterhoekse kwaliteiten had. Achter de dikke darm en flink ontstoken, dus het was even ploeteren voor Matthea. En toen kwam de klap op de vuurpijl. De mevrouw met de verstrengeling had er toch meer dan een dag mee gelopen. Toen Matthea de buik opende, sprong een zwarte darm en veel stank ons tegemoed. De darm had zich in een soort Gordiaanse knoop gewikkeld, dus het was even puzzelen hoe we die met zo weinig  mogelijk schade uit elkaar haalden. Ze kreeg wel een stoma, want deze buik was te vies om de darm aan elkaar te maken. Te veel gevaar voor lekkage, en dat zou ze zeker niet overleven. Nu had ze nog een kans.

Om half 10 was het dan echt tijd voor afscheid op de OK. Ik hield het maar net droog. Knuffels en afscheidsgroeten en op naar huis.

Nicole zat in een prachtig gewaad. Ze had onze shirty na skaty opgehaald. “is het een jurk?”vroeg ik onthutst. Ik dacht toch echt dat we een shirt met rok hadden besteld. Erik kwam aan met een pakje in krantenpapier. Van Masoso. Hij had voor de 3 dames een jurk gekocht met bijbehorende omslagdoek. Passen! Ida en Nelia joelden goedkeurend. Hjalmar kreeg een Puma shirt. Voor Erik een mooi Afrikaans printje dat met carnaval niet zou misstaan. Blijkbaar was er over nagedacht.

“Karibu chakula, lekker eten!” Nelia had speciaal voor Hjalmar spagetti gemaakt. Zr Marie José viel binnen. In het klooster was het eten niet veel soeps geweest vanavond, dus ze schoof dankbaar aan. Niek en Laura kwamen eigenlijk voor de afscheidsborrel, maar we zaten nog aan tafel. Het was de zoete inval. Ik gaf zr Marie-José de enveloppe die ik van Lea had meegekregen met het geld van de tulbanden. Ze was er heel blij mee.

Na de koffie pakten we onze koffers en rekten de avond zo lang mogelijk op de veranda. Tenslotte waren er wat voorraden die nog op moesten…