Donderdag 25-10-2012( naar de markt) (Edwin)

( we lopen een dag achter met verhalen, sry),

Met Gerco naar de markt gewandeld. Kleine 20 min heen en terug 30. Waren vergeten dat de weg dan omhoog loopt en das lastiger met spullen. Op weg naar de markt worden we van alle kanten aangesproken door voornamelijk schoolkinderen. Van habari tot shikamoo. Uiteraard doe ik mijn uiterste best om hen te  laten geloven dat ik uitstekend Swahili spreek. Okk gerco doet zijn best en wil eigenlijk karibu zeggen maar er komt harabu uit. Hilarisch gelach van hun en mij natuurlijk. Ik vertel hem het juiste woord en zeg dat wat hij zei verdacht veel leek op haribo. Haha lachend verder. Deze weg aflopen en dan bij de rotonde links ed. Ja klopt , maar we zijn zo aan het babbelen dat we heel de rotonde niet eens zien. 300 meter verder pas komen we er achter. Ach ff oversteken dan gaan we via de andere kant de markt op. Bij de overkant aangekomen is het een drukte van jewelste. Er is een vrachtauto aangekomen met 2 hoog bananen erop gestopt. Hier op dit stuk stoppen alle bussen en vrachtvervoer, om vervolgens naar het veer te rijden dat Sengerema met Mwanza verbind. Dames hangen op de kop in de auto om de beste trossen te bemachtigen. Bij de bussen lopen verkopertjes rond met koeken drinken en andere snuisterijen. Ook aan ons word niet voorbij gelopen. We krijgen “iets” aangeboden en weten niet wat het is. Dus hapana (nee) en lopen verder. We stoeien wat met de juiste route. Uiteindelijk wint weer mijn navigatie het van die van Gerco. Kijk daar dronken we dinsdag frisdrank dus moeten we er tegenover een steegje in. Klopt als een bus en hoppa daar is de markt. Wat winkels langs en dan naar het fruit. Ik  wijs wat dingen aan en benoem ze in het Swahili. ’t Ijs is gebroken en we krijgen een grote glimlach, dat die mzungu’s (europeanen) Swahili spreken. Niks van onze gading ligt erbij. Aan de overkant ziet Gerco wat liggen. ‘banaantje Ed’, ja hoor we lopen om en ik vraag hoeveel het kost (bei gani?). mia tano krijgen we te horen. 500 zeg ik. Toch handig die cursus. Even kijken naar een shirt van Tanzania zegt Gerco. Maar alles te klein. Stukje verder lopen we langs een stalletje met verschillende hebbedingetjes. Gerco snuffelt bij wat aardenwerken potten en zoekt er een deksel bij. Ik lag want dat zijn gewoon kleinere potjes! Maakt niet uit zo vind ik het mooi, zegt ie. Ook nog een rieten mand en klaar. Mijn oog valt op een houten pollepel maar deze is voor een pan van  50 liter. Vragend of ze deze kleiner hebben valt dat tegen. (later besef ik me dat ik deze dan ook aan de muur kan hangen, dus morgen misschien terug). Op zoek naar een coca cola koelkast kopen we 2 cola. De prijs aanhorend vind ik het wat hoog. Waar praten we over, 40 cent? Dus gewoon betalen. Verder lopend staat de truck er nog steeds maar er liggen al wel vele trossen op de grond. Bij het laatste winkeltje koopt Gerco dan toch zijn shirt. Ook  te klein , maar deze blijkt voor zijn zoon te zijn. We maken ons op voor de terugweg. Vlak bij de rotonde stoppen we nog bij een stalletje. Nog maar eens shirt. Wel 300 shilling duurder, maar Gerco legt uit een markt vervuiler te zijn en dingt dus niet af.

Onderweg stopt nog een fietsende Tanzaniaan. Ik zeg mabo( populaire groet onder de jongeren) we voelen ons nog niet oud haha. We krijgen te horen nadat we vertellen uit nederland te komen, dat ajaax met 3-1 van manchester city heeft gewonnen. Grappig.

Nog wat mango’s plukken, er hing ook een hele grote bol tussen. terug bij het huisje laten we trots onze aanwinst zien. Neelia ziet de bol en steekt met een zuur gezicht haar tong uit( bweh) en begint er spontaan met Tom mee te voetballen. Uiteindelijk komen de scheuren erin en ik breek hem verder open. Ik ruik eraan idd bweh en keil hem aan de overkant de struiken in voor de vogels. Neelia schatert luid. Gerco werkt aan zijn verslag binnen. Ik buiten, beiden genietend van een koud biertje. Tussendoor komt Maarten nog een bammetje met kaas verorberen. Erik en ik nog twee moeilijke OK en Susan nog  1. Hopelijk is ze op tijd terug. Vanavond gaan we eten bij Ida. Deze Tanzaniaanse OK assistente is door het maatschap & het ziekenhuis non profit in het Slingeland geopereerd. Morgen hoor je hoe het is afgelopen.