Inpakken, deel 2

Ondanks de strakke planning moest er vanavond nog vergaderd worden. Altijd weer een genot, zo aan het einde van een drukke dag. Dus was ik weer te laat voor het eten, al had ik wel soep met een broodje op tijdens de vergadering. Gelukkig had Ed een salade voor me meegenomen. Nog even goed van genieten, want salades zitten er de komende 3 weken niet in. Te veel risico op reizigersdiarree.

Gisteren zei Anja tijdens onze "fotoshoot" dat je de stoelen van de vlucht al kon reserveren. Dus vanavond met de jongens samen meteen even geregeld. Geïnteresseerd keken ze mee naar de indeling van het vliegtuig, inclusief de aanduiding van de pantry en toiletten. Bert wees op een stuk met grote stoelen met veel ruimte: dat leek hem wel wat. Helaas, dat was de businessclass. Gelukkig waren er zowel op de heen- als op de terugweg nog 2x2 stoelen vrij achter elkaar en bij het raam in onze klasse. Tom heeft zijn plekje naast mij alvast gereserveerd en keek bedenkelijk toen ik zei dat we af en toe zouden ruilen. We lazen het boekje "in het vliegtuig" van de kijkdoos. Daarin wordt leuk uitgelegd hoe alles in zijn werk gaat. Van inchecken, tot uitleg van de zwemvesten en eten van de uitklaptafeltjes. Bert wist het allemaal al, Tom had het boekje al gelezen, maar toch luisterden ze muisstil naar de uitleg. 

Ik had meteen nog even de bagage-voorwaarden gecontroleerd. De ruimbagage mag een opgetelde lengte+breedte+hoogte van 158cm hebben. De volgestouwde duikkoffers zijn 170cm. Da's effe schrikken! Maar geen nood. Als ik de zijvakken leeg haal en in een andere tas overpak wordt het een totaal van 150cm, en dat mag wel. En we mogen 12 kg handbagage meenemen, mits binnen de juiste maten. Dus dat wordt sjouwen! 

Daarna inloggen op onze blog om de reakties door te nemen. Het is nu al erg leuk om te lezen hoe iedereen meeleeft. Als we op het zuidelijk halfrond vertoeven zal dat helemaal geweldig zijn.

Toen de jongens op bed lagen, kon ik aan de slag met onze kleren. Ed had al het een en ander klaar gelegd en afgestreept op de lijstjes. Met de vers gewassen en gestreken kleding in een krat toog ik naar boven. Tellen, sorteren, inpakken, afstrepen. 1 tas voor Ed&Bert, de andere voor Tom en mij. Het begint al ergens op te lijken. Mijn moeder had in de zomer al een serie tricot rokjes van een degelijke lengte voor me gemaakt om in het ziekenhuis te kunnen dragen. Dus ook deze werden gevouwen en met bijpassende shirtjes in de tas gestopt. Morgen de laatste spullen inslaan en met de jongens spelletjes en knutselspullen inpakken. Hopelijk kan ik een beetje op tijd weg om nog wat "onderweg kadootjes" te halen.