Inpakken, deel 3

We tellen af...

Onder de ochtendpoli belde Anja al. Of ik zo tijd had om naar de OK te komen. Er stonden een paar pakken met handschoenen op ons te wachten van de firma Brocacef. 's middags ging ik even kijken en kon meteen terug naar m'n kamer om een tas te halen. Die werd volgestouwd met steriele en onsteriele handschoenen. Nog een infuussysteem met naalden voor 't geval we zelf in het ziekenhuis terecht komen. Eigen veiligheid moet natuurlijk ook aan gedacht worden. De tas kon nog net dicht. Met de tas achter me aan sjeesde ik door de ziekenhuisgangen naar het secretariaat. Vast oefenen... 

Op het secretariaat stond Afton van Covedien met een paar dozen matten voor liesbreukoperaties. Top! Ook in de tas. Vervolgens moest Ed opdraven om de tas op te halen, want het fietst een beetje lastig met 15kg handschoenen achterop. Kon hij meteen een paar doosjes gips meenemen. Onhandig en zwaar, dus regelde gipsmeester Han rolstoelvervoer. 

Thuis werd er gewikt en gewogen. Bert en Tom hielpen goed mee. Nog een paar sokken, schoenen zoeken, waar is je pyama? Bert nam een boek over sterrenbeelden mee, want straks zitten we onder een andere sterrenhemel. Tom pakte heel handig een doosje kleine witte blaadjes in een etui met kleurtjes, voor in het vliegtuig. Na een paar uur zat alles verdeeld over 6 tassen. Oh nee, toch niet. Nog een tasje met ballonnen en de Fred & Ed chocopasta. Weer even zoeken naar holletjes en gaatjes in de tassen. Zo, Ook dat zit er weer in.

Niek, één van onze tropenartsen in opleiding en oprichter van de stichting vrienden van Sengerema (zie link) neemt morgen nog een tas met spullen voor het ziekenhuis in Sengerema mee. En er ligt nog een tas onder m'n bureau die morgen gevuld gaat worden met de laatste verzamelde medische spullen. 8 tassen van 23 kg in totaal. De brillen (een hele doos vol! rond de 200  brillen: leesbrillen, kinderbrillen, brillen voor veraf, van alles wat) van Hans Anders die Toon van den Bosch in een handzame doos had verpakt, zijn door Eds ouders afgeleverd en zitten veilig tegen de harde onderkant van een tas. En Yvonne belde dat er nog een pakketje onderweg is vanuit Oostvoorne. Ze was bij de apotheek langs geweest en had een vriendin die in het Sint Franciscus werkt ingeschakeld om medische spullen te verzamelen. 

Tussen de bedrijven door even knuffelen op de bank. De hond krijgt de zenuwen van al die tassen in de kamer. Ik breek regelmatig mijn nek over haar, omdat ze steeds rond m'n benen hangt uit angst dat ik zonder haar vertrek. Als ik op de bank zit met Tom kruipt ze bij ons. Tom fluistert me toe dat hij het allemaal heel spannend vindt. Voor het eerst vliegen (die keer naar Spanje toen hij 7 maanden was telt natuurlijk niet mee), op safari, naar Afrika. Het ìs ook een geweldig avontuur. En het is heel bijzonder dat we dit met z'n allen gaan meemaken. Nog maar 2 dagen....