8. Teamoverleg

Het waren hectische weken. Maar met de visitatiepapieren voor de opleiding Heelkunde deels verzonden en deels bij de drukker, is er weer tijd voor de blog.

Over 7 weken zit ik aan de oploskoffie in hotel Ryan’s Bay in Mwanza met de zes overige leden van het Sengerema team. Het is een nogal luxe hotel voor een missie als de onze, maar het is een aangename “verplichting”. Vroeger logeerden Erik en zijn familie als ze in Mwanza waren altijd bij de familie Fortes, met toen een garage- en taxibedrijf, op zolder. Inmiddels is het bedrijf uitgebreid met een riant hotel. Gezien de lang bestaande banden kunnen we uiteraard niet bij de concurrent gaan slapen. En zoals gezegd: het is geen straf, want het is een mooi hotel (mèt zwembad) met een lekkere keuken en ruime, schone kamers.

Maar voor we daar zijn moet er nog wel wat geregeld worden. Om alles goed op elkaar af te stemmen kwamen alle leden van “team Sengerema” afgelopen woensdag bij ons eten. Na een rondje kennismaken (niet alle leden van het team kennen elkaar) konden we aan tafel. Anne had Thaise pompoensoep gemaakt, Bert avocadosalade voor bij het hoofdgerecht en Paco roomijs met chocoladesaus toe. Ed en ik hadden een Tanzaniaanse hoofdgerecht gemaakt met rundvlees, spinazie en uiteraard Ugali. Het was een beetje inschikken, maar met de terrasstoelen erbij konden we met z’n tienen om de tafel. Er werd voor elkaar opgeschept, schalen doorgegeven en spontaan afgeruimd alsof ze al jaren bij ons over de vloer kwamen. Alsof we al jaren een groot gezin waren. Heel gezellig en heerlijk ongedwongen, dus dat gaat goedkomen.

Ondertussen bespraken we wat we gingen doen, wat we konden verwachten, en wat we mee moesten nemen. De taken werden verdeeld om spullen te verzamelen en aan te schaffen, natuurlijk zo goedkoop mogelijk. Want hoe goedkoper, hoe meer we kunnen meenemen. Naast een tas met eigen bagage neemt iedereen een tas met spullen voor het ziekenhuis mee. Ed had nog een zak met hoofdlampjes liggen, aanbieding bij de Action vorig jaar en reuze handig wanneer de stroom uitvalt op de OK. Die kan vast in de tas van Lisanne. Een ideaal formaat roltas, uitgeleend aan onze vorige missie en daarna vergeten weer mee naar huis te nemen. Dus na 1,5 jaar in mijn OK-locker staat hij nu weer bij ons in de kast als verzamelpunt voor Tanzania-spullen. Met toestemming uiteraard. Lisanne’s bijdrage aan de missie :-).