Dinsdag

Na best wel een intensieve dag maandag. S morgens geopereerd met Erik en daarna spullen opruimen, uitleg geven en karren verplaatsen.  Werd er een jonge man op een brancard in de ingang van de OK gedumpt. Hij had een ongeluk gehad en had behoorlijke wonden in zijn gezicht en veel pijn. Jan had vanuit Nederland een klein echo apparaat meegenomen,  dus hoppa die erop om te kijken of er geen vocht in de buik en thorax zit. De wonden in zijn gezicht moesten worden schoongemaakt en gehecht.  Hij had behoorlijk veel pijn, het enige wat ik kon doen was zijn handvast pakken en hem zo gerust stellen.  Iris en Lisa gingen aan de slag. Gelukkig hadden we vanuit Nederland diverse verbandmiddelen meegenomen die konden we mooi gebruiken, want er was nog tasje gekocht met vanalles erin wat je nodig hebt. Helaas was het rongten apparaat kapot en hebben we de MinorOK de gedoneerde rongtenbuis van het Slingeland gebruikt. Uiteindelijk moet hij nog naar een ander ziekenhuis voor een CT. Ik kan je vertellen dat dat een hele rit is over de Tanzaniaanse wegen. Volgende keer doe ik een helm op en een niergordel om.

Dinsdag was een bijzondere dag. We gingen een meisje van 14 jaar opereren. Ze had ooit een infectie gehad en daardoor een hele rare standsafwijking aan haar linker been. Elke keer zat ze huilend op het spreekuur bij Erik om te vragen of ze genoeg geld had voor de operatie. Het hele dorp was aan het sparen om de operatie te kunnen betalen en nu was het zo ver. Lopend met een doek om haar lichaam komt ze alleen de operatiekamer binnen. Blij dat ze eindelijk geholpen wordt.  In het Slingeland Ziekenhuis komen kinderen onder begeleiding van een verpleegkundige en ouder op de OK.

Daarna stond er een jong meisje van 3 op het programma met een infectie aan de voet. Nou zoiets heb ik zelfs niet gezien. Erik kon gewoon de middenvoetsbeentjes met een kocher verwijderen. De infectie had het bot ook aangedaan. Nu komt het kind elke dag terug om de wonden schoon te houden, anders moeten we amputeren. 

Verder hadden we nog een oudere man met een hydrokele, zulke grote had ik in Nederland ook niet gezien.  We moesten de zuigpot 2 x leegmaken. Dus daar zat aardig wat vocht in. Iris de tropenarts heeft de operatie onder supervisie van Erik uitgevoerd. 

Mensen wachten ook te lang om geopereerd te worden, omdat ze gewoon geen geld hebben. Dat voelt gewoon zo raar. Ze moeten eerst betalen voor een pakket en dan kunnen ze het ophalen en dan naar de OK.  Anders zijn er geen handschoenen, geen infuus of verbandmiddelen.  Gelukkig worden sommigen geopereerd uit het armenfonds,  maar dan is er eerst nog wel een gesprek geweest met een soort maatschappelijkwerker die het inventariseert. 

Na weer een intensieve dag, nog ff snel naar de markt. Je hebt het gevoel dat je dan wordt losgelaten, er is nog heel veel achter de ziekenhuishekken. Ook zo raar; de mannen en vrouwen hebben een appartte ingang, zodat ze elkaar niet lastig kunnen vallen.

Maar het leven buiten het ziekenhuis is prachtig en af en toe levensgevaarlijk door al die brommers, die de meeste ongelukken opleveren.

Na het eten zitten we onder het genot van een whisky vaak nog ff de dag door te nemen en zijn we op muggen jacht.

Tja dat levert gekke plaatjes op

Tot gauw.

Alja