Maandag deel 2

Jan was maandag middag in gesprek met de anaesthesie medewerkers. Om een plan te maken ter verbetering van de zorg voor de patiënt rondom de operatie dat uitvoerbaar is moeten we eerst weten wat zij vinden dat nodig is. Ze hebben goede ideeën maar het komt altijd weer neer op materialen en middelen. En daar is geld voor nodig en dat heeft dit ziekenhuis niet: Toch is het mogelijk in de huidige situatie de zorg te optimaliseren. Jan krijgt van hoofd-OK Steven een lijst met alle middelen die hier beschikbaar zijn en gaat een soort protocol maken voor optimale anaesthesie. De mannen zijn enthousiast. 

Op weg naar het huis zie ik de één-armige patiënt buiten zitten in zijn paarse joggingpak. Een mooi beeld. Soms kan verbeteren van de kwaliteit van leven zo simpel zijn. 

Maandag avond stond de schilder aan de deur. Hij was zondag langs gekomen toen Erik en ik visite liepen. Alja had een schilderij van de voorkant van het ziekenhuis laten maken en dat was al klaar. Net, want het was nog nat. Door het vervoer waren de letters boven de ingang vervaagd. Jiska vroeg of hij dat nog kon aanpassen. En dan even laten drogen voordat hij met meerdere schilderijen op de fiets springt. Voor Jiska bracht hij een schilderij mee van twee vrouwen bij een hut. De ene is het haar van de andere aan het vlechten. Die laatste trekt een pijnlijk gezicht vanwege het harde trekken. Het is een heel grappig tafereel. Jiska kocht het voor boven de bank. “Het is wel soft porno. Ik zie blote knieën”, zei Jan. “Straks durft hier ja niemand meer naar binnen omdat dokter Staal een erotisch schilderij boven de bank heeft hangen”. Grote hilariteit.

Na het eten ging Alja haren wassen, valt ineens de stroom uit. Uit de badkamer klinkt een ijselijke kreet. Niet alleen het licht valt uit, ook de verwarming van het douche water! Het probleem van de verlichting kan ik verhelpen met een lampje maar de koude douche niet. Gelukkig is na een paar minuten de stroom weer terug. 

Kon ik ook weer verder met het uitzoeken van de 2 koffers vol verbandmiddelen en stoma materiaal. Dat laatste is al deels in gebruik door onze kleine man met buiktyfus. Alle eenvoudige verbandmiddelen gaan naar mama Safi. We hebben een grote boodschappentas vol zwachtels en gazen. Daar zal ze heel blij mee zijn. Want er is altijd te kort aan verband. Zwachtels worden hier gewassen en hergebruikt. Of ze gebruiken een uitgevouwen gaas om om de wond heen te knopen. Pleisters zijn op de bon hier en plakken bovendien slecht vanwege stof en zweet. 

Jan heeft ondertussen een soort bol.com voor medische apparatuur ontdekt en roept enthousiast steeds weer dingen die handig kunnen zijn voor hier. Helaas ligt de WiFi er uit dus we kunnen niet bloggen. Ik koop via een hotspot van Jan een extra bundel maar die is in een paar minuten leeg. Hopelijk is het morgen beter.
Voor het slapen gaan wordt er gesport: Jiska is aan het tennissen in de slaapkamer met de elektrische vliegenmepper. We hebben geen Wii-fit nodig: we hebben muggen!

Jan, Alja en ik blijven nog even zitten en herkauwen de belevenissen van de afgelopen dagen. “zijn we nou echt weer de laatsten…?” Dus ook wij gaan slapen. Het laatste woord is aan Jan: “en alstublieft niet giechelen …!”